Toch blijft het zich meester maken van het Grieks een moeilijke kwestie. Veel woorden hebben meerdere betekenissen en verschillen alleen van elkaar doordat de klemtoon anders gelegd wordt. De klemtoon is alles. Wordt een woord verkeerd uitgesproken dan is de kans groot dat u absoluut niet begrepen wordt. Zo heb ik eens een half uur om de zoete lekkernij halva moeten vragen in een winkel. Ik sprak het uit als hálva, terwijl het dus halvá is. Men begreep echt niet wat ik bedoelde.

De Griekse taal is kortom best moeilijk om onder de knie te krijgen. Alleen al het feit dat ne 'ja' betekent is voor ons erg verwarrend.

Het Grieks is een heel oude taal. Veel van onze woorden hebben een Griekse afkomst zoals 'bibliotheek', 'criterium', ‘harmonie', ‘mentor' en ‘retorisch'. Al in de vijftiende eeuw v.Chr. werd er een soort van Grieks gesproken (het lineair B of de Myceense taal).

Na de Ottomaanse tijd wilde men zo snel mogelijk alles wat met de Turken te maken had, uitbannen. Omdat de volkstaal (dhimotikí) sterk beïnvloedt werd door het Turks, voerde de regering het Klassieke Grieks, de katharévousa in als officiële taal. Het werd een echte geleerdentaal die alleen gebruikt wordt in de wetenschap, kerk en bestuur. Hoewel er op de scholen alleen in katharévousa onderwijs werd gegeven, bleef het gewone volk de dhimotikí trouw.

Tijdens de militaire dictatuur die van 1967 tot 1975 duurde, werd de katharévousa weer ingevoerd als officiële taal. Na de val van de Junta werd de gewone spreektaal de dhimotikí tot opluchting van velen algemeen geaccepteerd. Nu wordt het Oudgrieks alleen nog in de orthodoxe kerk gebruikt.

In 1982 werd een spellingswijziging doorgevoerd. Deze hield onder meer een sterke vereenvoudiging van de ingewikkelde accentregels in. Voortaan werd er alleen een accent (acutus) geplaatst op de lettergreep die de klemtoon draagt.

Hoewel het Griekse alfabet in de loop van de eeuwen niet zoveel veranderd is, is de uitspraak van bepaalde lettercombinaties wel heel anders. Dit maakt de spelling nogal ingewikkeld. Ex-gymnasiasten hebben dus weinig aan hun kennis van het Oudgrieks als ze een bezoekje aan Griekenland brengen.

Echt veel dialecten kent het moderne Grieks niet. Over het algemeen spreekt iedere Griek dezelfde taal, al kan het accent iets verschillen. Alleen op Kreta en op Cyprus wordt een soort dialect gesproken. Een Kretenzer klinkt heel anders dan iemand die geboren en getogen is in Athene. Typisch Kretenzisch is bijvoorbeeld dat de k’s in het midden van woorden worden uitgesproken als ‘tsj’.

Het Grieks kent weinig leenwoorden uit andere talen. Buitenlandse namen zullen altijd op zijn Grieks en fonetisch worden geschreven in kranten en op televisie en ook op zijn Grieks worden uitgesproken. Een Griek heeft moeite met de uitspraak van de sj’-klank dus George Bush klinkt als ‘Zors Boes'.