Het groene Famara-massief is voor botanisten het meest interessant. Tussen de toppen blijven mist en wolken af en toe hangen waardoor dit het groenste en meest vruchtbare deel van het eiland is. Maar ook elders valt van alles te ontdekken. Zelfs op de dorre malpaís (‘slechtlanden’) zoals de inwoners van Lanzarote het noemen groeien mossen, lage doornstuiken en allerlei vetplantjes die dankzij een waslaagje op de bladeren goed bestand zijn tegen de droogte. In het kurkdroge zuiden overleeft de taaiste woestijnflora.

Langs de kust staan zoutminnende plantensoorten zoals de Canarische zeelavendel, zeevenkel en zeeweegbree. Ook Timanfaya schijnt een rijk planten-leven te kennen maar je moet er wel oog voor hebben. Zo’n tweehonderd soorten korstmossen en andere plantjes hebben de lavagronden van het nationale park gekoloniseerd, vooral op de westelijke hellingen van de vulkanen. Zij profiteren van het vocht dat de zeewind aanvoert.

In parken, rond hotels en in tuinen van woonhuizen bloeien tal van exotische plantensoorten zoals agave, hibiscus, oleander, frangipane, poinsettia, flamboyant en de schitterende bougainville. Zij zijn meegebracht uit andere delen van de wereld en brengen met hun bloemen kleur in het landschap.

Meer over de plantenwereld van de Canarische Eilanden is te bekijken op www.floradecanarias.com en www.canaryislandflora.com