Van begin 17e tot halverwege de 19e eeuw was La Oliva het politiek-militaire hart van Fuerteventura. Hoewel Betancuria formeel de hoofdstad bleef waren in de praktijk de ‘kolonels’ van La Oliva de ware machthebbers, zowel in politieke als economische zin. Zij voerden een schrikbewind onder de boeren en eigenden zich land en goed toe totdat ze door de regering in Madrid uit hun functie werden gezet (1834). Hiermee verviel alle grond aan de Spaanse kroon.

Aan het einde van de 19e eeuw ging het bergafwaarts met La Oliva toen de landbouwgronden niet meer genoeg opleverden. Veel inwoners trokken weg, naar Zuid-Amerika of naar andere Canarische Eilanden. Na de komst van de toeristen bloeide het stadje (3000 inwoners) weer op en vormt nu het administratieve centrum van het grote noordelijkste gemeentedistrict van Fuerteventura.

Casa de los Coroneles

Aan de genoemde militaire periode heeft Fuerteventura zijn belangrijkste historische bezienswaardigheid overgehouden. Het staat wat eenzaam aan de rand van de stad tussen de (ex)-landbouwvelden rond de Montaña del Frontón. Het majestueuze, vestingachtige Casa de los Coroneles werd gebouwd in de eerste helft van de 18e eeuw. Dit monument met drie torens is een voorbeeld ‘par excellence’ van Spaans-koloniale architectuur op de Canarische Eilanden.

In 2006 werd het na jaren van verval (het lag half onder het zand en werd bewoond door geiten) in oorspronkelijke staat teruggebracht en door het Spaanse koningspaar geopend voor het publiek. Met twee verdiepingen, veertig kamers, een paar honderd ramen met luiken, houten balkons met bloemmotieven, trapjes naar het dak en een mooie veranda rond een binnenplaats is het een leuk gebouw om doorheen te dwalen en je een voorstelling te maken van het leven van weleer.

Een deel van het pand wordt gebruikt als expositieruimte, de overige vertrekken zijn leeg maar hebben mooie houten vloeren (in de ‘kapel’ liggen nog tegels) en grappige opstapjes naar brede vensterbanken. Ongetwijfeld hielden de kolonels vanachter de vensterluiken hun domein scherp in de gaten. Op de begane grond waren de militaire kantoren, voorraadkamers en dergelijke, de eerste verdieping diende als woonruimte. Boven de hoofdingang hangt het wapen (met boom, geit en kroon) van de destijds machtige familie Cabrera, waaruit de kolonels en eigenaars van grote landgoederen kwamen. De overige gebouwen op het terrein stonden niet op de restauratielijst en zijn vervallen tot ruïne.

Casa de los Coroneles is iedere dag open en gratis toegankelijk.

Mooie kerk

Centraal in Oliva staat de Nuestra Señora de Candelaria waarvan de gebleekte muren scherp afsteken bij de donkere, vierkante klokkentoren. Deze toren deed vroeger ook dienst als wachttoren. Het interieur van deze kerk is een van de mooiste van het eiland. Binnen valt het oog direct op ‘Het Laatste Oordeel’, de fijne barokke schildering van Juan de Miranda (1723 -1805) bij het altaar, er zijn aardige trompe l’oeil-decoraties. Let ook eens op de fraai bewerkte deur, het plafond in mudejarstijl en de kleine preekstoel. Deze balanceert op een merkwaardig fragiele ‘poot’ die elk moment lijkt te kunnen afbreken. Dergelijke preekstoelen zijn overigens in meer kerken op Fuerteventura te zien.

Beeldende kunst

Ook de moeite waard is het aantrekkelijke centrum voor moderne Canarische kunst. Dit is ondergebracht in het gerestaureerde Casa Mané, geesteskind van kunstliefhebber Manuel Delgado Camino. Op de begane grond zijn wisselende exposities van hedendaagse Canarische kunstenaars, in het souterrain een permanente tentoonstelling (waaronder zes schilderijen van César Manrique).

Je vindt Casa Mané in een zijstraat tegenover Casa de los Coroneles. Het ligt in een serene beeldentuin en in de bijbehorende winkel zijn reproducties, sculpturen en keramiek te koop. Geopend 10-18 uur (winter), 11.00-17 uur (zomer), zon- en feestdagen gesloten; Tel: 928 868233.

Graanmuseum

Het Museo del Grano ‘La Cilla’, niet ver van de kerk, vormt een ode aan het leven van de boeren en de akkerbouw van het noorden van Fuerteventura, ooit de grootste economische peiler van het eiland. In deze voormalige graanopslag (1819) is te zien hoe de boeren enkele decennia geleden nog volop landbouw bedreven met hulp van ezels en dromedarissen. Vroeger kwamen zij naar dit gebouw om de verplichte 20% van de oogst af te staan aan de autoriteiten. Klein maar fijn, dit museum. Geopend di. t/m za., 10-17 uur.