Vanaf Surire kun je met een gewone auto beslist niet verder naar Isluga en Iquique; vooral de laatste 30 km voor Isluga zijn zeer slecht en alleen met camioneta of 4WD te rijden (bij voorkeur in groep van minimaal 2 auto’s). Er zijn 2 mogelijkheden om van Surire naar Isluga te komen: een nieuwe weg voert langs de westkant van de Salar, langs het dorp Surire en over een nieuwe pasweg, en komt uit in de vlakte bij het gehucht Mucomucone; dit is officieel de enige toegestane weg. De oude weg voert vanaf de thermas de Polloquere naar het zuiden, is korter, maar voert een stukje (2 km) door Bolivia, en is officieel verboden. In deze uithoek van Bolivia is echter niemand om je tegen te houden, behalve de mijnenvelden aan beide zijden van de grens! Neem je deze route, ga dan in verband met die mijnenvelden niet van de weg af, stap niet uit, en volg de afslagen naar rechts die terugleiden naar Chili! Waar de beide wegen samenkomen volgt een lange vlakte met enkele kleine ‘poblaciones’ en de kapel van de Virgen del Carmen. Hier bereik je het Parque Nacional Volcan Isluga. Even voorbij vervallen warme bronnen (’aguas calientes’) en een zijweg naar Chinchillani, komt de afslag naar Enquelga en Isluga. Deze 20 km lange weg naar Enquelga voert door een rotsig dal en is in erbarmelijk slechte staat. Soms rij je meer over steile rotsen dan over een weg; maar het landschap met fraaie grote Llaretas en Queñoabomen en in de verte de hoge Isluga-vulkaan vergoedt veel. Via het dorp Arabilla rij je de vallei van Isluga binnen.