Homeros heeft het in zijn Ilias over Lesbos als het eiland waar de helden Achilles en Ajax Palamides begroeven. Palamides was ook een held in de Trojaanse oorlog en tevens de uitvinder van de schrijfkunst, rekenkunst en het maten-- en gewichtenstelsel. Odysseus zou zich op Lesbos hebben voorbereid op zijn zware terugreis naar Ithaka. Uit antieke vondsten is in ieder geval gebleken dat er op Lesbos al in de oudheid een hoog ontwikkelde beschaving bestond.

Schrijvers, dichters en ander kunstzinnig volk voelen zich van oudsher aangetrokken tot dit mooie eiland en ook daaraan ligt een mythe ten grondslag. Sinds het hoofd en de lier van de vermoorde Orpheus, zoon van de muze Calliope aanspoelde op Lesbos, zingen de nachtegalen er mooier dan waar ook.

De tiende muze

Een van de markantste bewoners van het eiland Lesbos was de lyrische dichteres Sappho die leefde in de zevende eeuw v.Chr. en volgens de wijsgeer Plato de tiende Muze was. Sappho was de eerste vrouw in de geschiedenis die haar persoonlijke gevoelens in gedichten uitdrukte. Zij richtte een school op in Mitilini waar aristocratische meisjes les kregen in muziek, dichtkunst en goede manieren. De band met haar leerlingen was erg intiem en in menig gedicht heeft ze het over deze innige band en bezingt ze de schoonheid van vrouwen en meisjes. Vandaar dus de term 'lesbisch' voor de liefde tussen twee vrouwen. Sappho werd geboren in de plaats Eressos in het uiterste westen van Lesbos. Dat deze plek een soort bedevaartsoord voor lesbische vrouwen is geworden, spreekt voor zich.