Devín
Eenzaam op een rots aan de oever van de Donau, staat het voor Devín zo kenmerkende kleine uitkijktorentje dat op alle posters van de burchtruïne te zien is. In de oertijd was de rivierbedding moerasachtig en overgroeid met een dik net van planten. Slechts op een enkele plaats was het mogelijk de rivier over te steken. De zogeheten Poort van Devín was zo'n plek. De nederzetting die daar ontstond, dankte haar bestaan echter niet enkel aan de doorwaadbare plek in de rivier die Oost- en West-Europa verbond. Ook de zogenaamde amberroute, die van de Middellandse Zee naar de Baltische Zee liep passeerde dit punt.
Niet alleen economisch gezien lag Devín erg gunstig, ook strategisch gezien was het punt geliefd. De steile rotsen, de eromheen gelegen moerassen en de twee beschermende rivieren (de Donau en de Morava) maakte de nederzetting goed verdedigbaar, iets wat al in het stenen tijdperk door mensen werd onderkend. Aan het begin van onze jaartelling kwamen de Romeinen de buurt onveilig maken. In de tweede eeuw zetten zij twee verdedigingstorens neer en in de vierde eeuw ommuurden zij de Devín heuvel. In de tijd van het Groot Moravische Rijk brak de bloeiperiode van Devín aan.
In de 'Annales Fuldensed' uit 864 werd Devín voor het eerst bij name genoemd: 'Hludowicus rex mense Augosto ultra Danubium com manu valida profectus Rastizen in quadam civitate, quae lingua gentis illius Dowina id est puella dicitur, obsedit.' (Koning Ludovicus stak in de maand augustus de Donau over met een groot leger en versloeg Rastislav in een plaats die in de taal van de streekbewoners 'Dowina' (dievca), dat wil zeggen 'meisje', werd genoemd.)
Na de periode van het Groot Moravische Rijk verloor Devín aan betekenis en omvang. Tot in de vijftiende eeuw veranderde deze situatie niet. Halverwege die eeuw was de burcht niet langer koninklijk bezit, maar ging het bouwwerk in particuliere handen over. In de eeuwen daarna werd de burcht weer uitgebreid, verstevigd en verfraaid. Dit duurde tot het einde van de achttiende eeuw, toen Devín opnieuw steeds minder belangrijk was. Het jaar 1809 betekende het einde van de burcht. De Franse soldaten die op weg waren naar Wenen, bliezen het gebouw op. Sinds die tijd is Devín het teken van vrijheid en solidariteit van de Slowaakse natie.
Iets ten zuidoosten van Bratislava, op een schiereilandje in de Donau bij Cunovo, staat het Danubiana Meulensteen Art Museum, volgens sommigen het beste museum voor moderne kunst van Slowakije. Ook de architectuur is bijzonder. Het gebouw is ovaal en in rood-wit-blauw geschilderd. Een Nederlandse miljonair heeft een groot deel van het museum betaald. Elke 3 maanden is er een andere tentoonstelling van moderne kunst.
