Vanuit Trento kiest u voor weg 12 naar het noorden in de richting van Mezzocorona en Mezzolombardo. Daar steekt u de rivier Adige (Etsch) over en vervolgt u de route via weg 43 die u enkele kilometers voorbij Rocchetta verlaat in de richting Denno en Tuenno. Het is een schitterende bergweg met tal van onverwachte uitzichten, die u bij Cles weer terugbrengt op weg 43. Houdt u niet zo van dit soort wegen dan kunt u uiteraard weg 43 voorbij Rocchetta blijven volgen.

Aan het einde van weg 43, even voorbij Cles houdt u links aan naar weg 42 in de richting van Malè en Dimaro. Hier kiest u voor weg 239 naar Madonna di Campiglio. U rijdt nu door het hart van Parco Naturale Adamello-Brenta, met aan uw linkerhand de Gruppo di Brenta. Bij Tione houdt u links aan op weg 237. Aan het einde daarvan gaat u opnieuw naar links om via weg 45bis Trento weer te bereiken.

U kunt ook bij Rocchetta naar het zuiden gaan (misschien een idee voor een andere dagtrip) via weg 421 in de richting van Spormaggiore en Cavedago. Bij Andalo kunt u met de kabelbaan de bergen in naar de 2125 meter hoge Paganella. Vanaf het bergstation kunt u fraaie wandelingen maken en u heeft een prachtig uitzicht over de Gruppo di Brenta. U rijdt daarna verder naar Molveno, een ideaal uitgangspunt voor wandelingen in de bergen, fraai gelegen aan het Lago di Molveno. Bij Sténico bereikt u weg 237 en kunt linksaf terug naar Trento zoals hierboven beschreven. De lengte van deze kleinere, maar eveneens prachtige rit bedraagt ongeveer 85 kilometer.

In San Michelle, enkele kilometers ten zuiden van Mezzocorona, kunt u alles te weten komen over leven en werken in Trentino. U bevindt zich op de grens met Zuid-Tirol en ook ongeveer op de taalgrens. Het zal u ongetwijfeld opgevallen zijn dat de plaatsen in het gebied dat u doorkruist alleen nog maar Italiaanse namen hebben in tegenstelling tot die in Zuid-Tirol waar de plaatsen twee, en soms zelfs drie verschillende namen hebben. In het niet te missen augustijnenklooster in San Michelle is het museum voor volkenkunde gevestigd, het Museo degli Usi i Costumi della Gente Trentina. Behalve de geschiedenis van de streek kunt u er kennisnemen van de manier waarop men vroeger leefde, hoe de huizen waren ingericht en hoe men zich kleedde. Smullen voor de liefhebber in een prachtige ambiance.

De omgevingen van Mezzocorona en Mezzolombardo zijn wandelgebieden bij uitstek. Op verschillende plaatsen is er een mogelijkheid om het met een kabelbaan hogerop te zoeken, prachtige vergezichten worden uw deel. Mezzocorona wordt algemeen gezien als een typisch Italiaans plattelandsstadje en als u al plaatsen bezocht in Zuid-Tirol dan zal het verschil in opzet en bouwstijl u zeker opvallen.

Cles is gelegen aan het fraaie Lago di Danta Giustina, ontstaan in de periode 1943-1950 door de bouw van een 153 meter hoge muur in de rivier Noce. Men biedt de mogelijkheid tot het beoefenen van diverse watersporten en u kunt er vissen. In het stadje kunt u een bezoek brengen aan de parochiekerk die in 1522 gewijd werd als Chiesea dell’Assunta. Een bezoek aan Palazzo Assessorile, het gemeentehuis van Cles is ook een aanrader. Het monumentale pand werd in twee fasen gebouwd, het oudste gedeelte stamt uit de 14e eeuw, het ‘nieuwe’ gedeelte werd daar in de 16e eeuw aan toegevoegd. Boven het portaal bevindt zich een fresco met het wapen van de familie Clesio, grondleggers van Cles. Onder het fresco ziet u een afbeelding van de Tavola Clesiana. Het origineel in brons, daterend uit het jaar 46, werd in 1869 ontdekt. Het is een soort oorkonde waarop is vastgelegd dat de inwoners van Cles en omgeving het Romeinse staatsburgerschap is verleend door keizer Tiberis Claudius Nero. Ook het kasteel waarin de familie Clesio lange tijd woonde is te bezichtigen. Het werd in de 12e eeuw gebouwd en in de 16e eeuw grondig naar de huidige vorm gerestaureerd.

Aan de overzijde van het Lago di Santa Giustina ligt Sanzeno met een mooie romaans-gotische kerk. Maar de meeste mensen trekken naar het dorp om het bedevaartsoord San Romedio te bezoeken. Een drie kilometer lange wandeling die op zich al zeer de moeite waard is brengt u er. U vindt er een vijftal kapellen waarvan de oudste dateert uit de 8e eeuw. In de kapellen zijn tal van fresco’s te bewonderen, de oudste, althans de resten ervan, bevinden zich in de San Romedio kapel, ze dateren uit de 10e tot de 12e eeuw en zijn daarme de oudste fresco’s van Trentino. Onder deze kapel, te zien door een glasplaat in de vloer, bevindt zich de San Romedius grot, het verhaal gaat dat hier in de 7e eeuw de kluizenaar Romedius gewoond heeft. Relikwieën in de kapel herinneren aan hem.

Een kleine 15 kilometer van Cles bereikt u het dorpje Malè. U kunt er een kijkje nemen in de parochiekerk die gewijd is aan Maria-Hemelvaart en gebouwd werd in de 15e en 16e eeuw.

Madonna di Campiglio behoeft nauwelijks toelichting. Het bergdorp, gelegen in het hart van Parco Naturale Adamello-Brenta, is hét gekende middelpunt van alle vormen van wintersport die men maar bedenken kan. Veel minder bekend is dat er ook gedurende de zomermaanden tal van activiteiten plaatsvinden. Als u wilt leren hoe een berg te beklimmen met stijgijzers en klingordel dan moet u naar Madonna di Campiglio. Maar ook voor de minder avontuurlijke bergbewonderaars is er gedurende de zomertijd van alles te beleven. Wandelingen voor elk uithoudingsvermogen zijn in ruime mate voorhanden. Kabelbanen brengen u in alle richtingen naar hoger gelegen gebieden waar u dan weer kunt wandelen en ontdekken dat het nóg hoger kan.
De naam van Simone Baschenis is onlosmakelijk verbonden met het dorp Pinzolo, uitgangspunt voor tal van prachtige bergtochten in de omgeving. Het is een echt alpinistendorp, waar alles erop gericht schijnt te zijn de bezoekers een maximum aan plezier van de bergwereld te doen beleven. Maar Simone Baschenis drukte een ander stempel op het dorp en de omgeving ervan. Iets ten noorden van Pinzolo staat bij het kerkhof de vroegromaanse San Viglio kapel. In 1539 voltooide Baschenis hier het fresco ‘Dodendans’ waarop 40 figuren zijn afgebeeld. Op een rots in de omgeving staat het kerkje San Stefano, gebouwd in de 10e eeuw. Ook hierin vindt u zo’n ‘Dodendans’ en tevens fresco’s uit 1519 die taferelen uit het leven van San Stefano voorstellen. U bereikt San Stefano via het dorpje Carisolo, waar zich in de kerk eveneens fresco’s van Baschenis bevinden handelend over hetzelfde onderwerp.

Ten zuiden van Pinzolo ligt Val Rendena, voortzetting van Val Campiglio, ten noorden ervan. Het dal eindigt bij Tione di Trento. In het gehele dal zijn tal van plaatsen te vinden die om de een of andere reden een kortere of langere stop rechtvaardigen. Te midden van deze indrukwekkende natuur gaat een mens zich steeds vaker afvragen waar hij zich zo druk over maakt.