Als alternatief zijn er in veel steden zeer goede vegetarische restaurants. Op het eerste gezicht verschilt de Argentijnse keuken niet zoveel van onze Europese keuken, maar als je de menukaarten goed bestudeert dan zie je toch gerechten die typisch Argentijns zijn. Zo hebben veel streken hun eigen lokale specialiteiten. In het deel "Bezienswaardigheden" bij de beschrijvingen van de steden of streken vertel ik meestal wat meer over de lokale gerechten.

Het ontbijt (desayuno) bestaat meestal uit tostadas (toast) of media lunas, dat zijn kleine croissants. Vaak geglazuurd of in roomboter gebakken samen met jam en boter, daarbij drinken ze een café con leche (= koffie verkeerd). Overdag wordt er veel koffie gedronken, zo heb je café solo (espresso), café cortado (met ietsjes melk), café con crema (cappuccino) of café corto (zeer sterke koffie). En altijd krijg je er een glaasje water bij. Tot diep in de nacht wordt in cafés of restaurants koffie gedronken.

De lunch (almuerzo) begint rond 12.00 uur, maar je ziet ook veel mensen pas na tweeën eten. Dat kan variëren van een broodje (sandwich) tot een uitgebreide warme maaltijd. Vrijwel alle confitería’s hebben sandwiches en salades. Vaak zie je de Argentijnen eind van de middag nog een tussendoortje nemen, want dineren gebeurt nooit voor negen uur ’s avonds, liefst nóg later.

Argentijnen zijn zoetekauwen, ze gebruiken veel suiker en eten veel zoete gerechten en ijs. In elke stad of ieder dorp zijn heladería’s (ijssalons) met de meest uiteenlopende combinaties en vaak op natuurlijke wijze gemaakt. Zie hier de Italiaanse traditie.

Het diner (cena) heeft als hoofdgerecht een groot stuk vlees; de meest voorkomende biefstukken zijn: bife de chorizo (rumpsteak), bife de lomo (filetvlees) en bife de costilla (T-bone steak).

Je ziet ze ook een parrilla nemen, dat zijn vier, vijf verschillende soorten vlees die je op een oventje met houtskool naast je tafel moet grillen. Deze vleessoorten zijn niet waar we in de lage landen nou echt van houden, want darmen van een jong kalf (chinchulines), niertjes (riñones), lever (higado), bloedworst (morcilla) of een stuk uier (ubre) behoren bij de parrilla. Als je een hoofdgerecht bestelt krijgt je geen garnituur, dat moet je apart bestellen. Vaak worden er frietjes (papas fritas), of een salade (ensalada mixta) erbij gegeten. De ensalade mixta bestaat uit sla, tomaten en ui. Patagonië staat bekend om zijn heerlijke lams- (cordero), wild zwijn (jabali) en hertenvlees (ciervo).

In visrijke gebieden, zoals langs de kust, het noordoosten en in het merengebied, staat de vis cenrtraal op de menukaart. Forel (trucha), zalm (salmón), dorado, zeebaars (corvina) en pejerrey (koningsvis) zijn de meest voorkomende vissoorten. Fruta del mar (fruits de mer) kun je overal langs de kust krijgen en is heerlijk, maar ook mosselen (mejillón) die vaak veel groter zijn dan de Hollandse. Zowel vlees als vis wordt vaak gegrild. Nagerechten (postres) zijn vaak zoet. Typische Argentijnse nagerechten zijn: flan, crême caramel, of een dulce de membrillo, een plakje zeer zoete kleverige jam met jonge kaas eronder, of dulce de leche, dat is een zoete dikke vanillestroop met vers fruit erover. Heb je nog trek?

Maar heerlijke verse dunne bladerdeegtaarten met ijs of seizoenvruchten zijn er ook of alleen ijs en fruit. Wil je na dat vele vlees of vis wat anders, dan zijn er prima vegetarische restaurants, modern van opzet met grote saladebars en uitgebalanceerde gerechten. In alle grote steden is buiten de traditionele restaurants een nieuwe gedurfde keuken ontstaan, La cocina Mediteranea genaamd, die steeds populairder wordt. Ook hier merk je de sterke Italiaanse invloed, want vaak wordt vers voor je neus tientallen soorten pasta’s op een geraffineerde wijze bereid met verse groente. Zo ook visgerechten.

Pizzeria’s, met de heerlijkste knapperige pizza’s die je vaak in verschillende porties kunt krijgen, worden drukbezocht en zijn goedkoop (de Argentijnse pizza wordt algemeen tot de lekkerste gerekend). Door de economische neergang van de laatste jaren zijn de ‘tendor libre’ restaurants als paddestoelen uit de grond gerezen. Dit zijn restaurants waar je voor één prijs (tussen de vier en zes euro!) net zoveel kunt eten als je wilt en prima zelfs met enorme saladebars en vlees en vis zo van de grill.

Drank

De Argentijnen houden van een goed glas wijn en dat kan het land hun bieden. Uit de gebieden rondom Mendoza en Cafayate komen de beste wijnen. Druivensoorten als een cabernet sauvignon, merlot, chardonnay of een riesling zijn hier net zo algemeen als bij ons in Europa. De wijn is prima tot zelfs zeer goed (uitgebreider ga ik onder het hoofdstuk Mendoza en Cafayate verder in op de wijn). In de zomermaanden wordt volop witte wijn gedronken, zelfs bij vleesgerechten. Kijk niet verrast op als de Argentijnen bij een fles wijn ijsklontjes vragen en die dan in hun wijnglas doen. Tijdens het eten wordt, evenals in Zuid-Europa, veel mineraalwater gedronken, maar ook zie je in restaurants dat men Cola, Fanta of Sprite bij het eten bestelt.

Bier wordt redelijk gedronken, maar meer als tussendoortje. Een getapt pilsje noemen ze ‘chopp’ (spreek uit als tsjop). Cervecería is een café waar je vaak getapt bier kunt krijgen, want een pilsje is niet zo algemeen als bij ons en je krijgt altijd bij je pils een schaaltje pinda’s of chips. Het merk Quilmes is zoals Heineken in Nederland of Maes pils in België. Rondom Santa Fe komt het lekkerste bier voor (Bieckert en Schneider). In Patagonië en in het midden van het land zie je steeds meer cerveza artesanal, bier dat op ambachtelijke wijze is gebrouwen en heerlijk smaakt!

Overdag op het werk, in de bus, op excursie en natuurlijk thuis drinken de Argentijnen alleen maar mate (eigenlijk heet het yerba mate). Een (bittere) kruidenthee die werkelijk een nationale drank is. Je drinkt het samen en daarbij wordt er gezellig gekeuveld. In een kalebas doet men de kruidenthee, yerba mate, dan wordt er warm water ingegoten en met een zilveren pijpje (bombilla), met aan het uiteinde een filter, zuig je het water op.

Een confitería is niet alleen een café, maar je kunt er ook iets warms eten, zoals een hamburguesa (een hamburger), een croque monsieur (tostada) of empanada’s. Dat laatste is typisch Zuid-Amerikaans. Heerlijk als tussendoortje of als voorgerecht. Het is een soort pasteitje van bladerdeeg gevuld met gehakt, ei, olijven of kaas. Veel streken hebben zo hun eigen empanada’s.

Zondagmiddag komen familie of vrienden op bezoek en wordt er een asado georganiseerd. In feite hetzelfde als een parrilla in het restaurant, maar dan uitgebreider met grotere stukken vlees en salades. Zo’n asado vindt plaats in de tuin, waar iedereen een soort houtskoolplateau heeft staan (wordt standaard bij het huis geleverd). Tafels en stoelen worden buiten gezet en dan wordt er de hele middag gezellig met de nodige flessen wijn en mineraalwater gepraat, gelachen én vooral gegeten. Iedereen doet mee van kleine kinderen tot grootouders. Families die geen tuin hebben organiseren een asado in parken of op open plekken langs de weg buiten de stad. Zo ruiken zondagmiddag alle parken naar houtskool en gegrild vlees.

Typisch Argentijnse gerechten

• Locro uit het noordwesten van het land, van origine een indiaans gerecht. Het is een soep met (getrokken) vlees, bonen, aardappelen, uien en paprika.

• Of in het noordoosten waar ze chipa eten, een soort cake, gemaakt van de maniokplant (uit die streek), eieren en kaas.

• Een sopa is ook zo’n indiaans gerecht: een pasteitje gemaakt van maïs, kaas en eieren.

• Matambre is gemarineerd vlees met worteltjes, erwten, een gebakken ei erover met aji molino. Dat laatste is een zeer scherp kruid.

• Humita en chala zijn gekruide gestoomde maïskolven omwikkeld met maïsbladeren. 

• Lekker zoet is een quesillo con miel de caña: zoete kaas waar overheen stroop van suikerriet.

• Cazuela de cabrito is een ragoût van geitenvlees dat men lang laat sudderen.

• In Patagonië eten ze estofado: een ragout van schapenvlees, gekookte aardappels en uien.

• Je zult peper bijna nooit op tafel zien staan, daarvoor in de plaats is er een potje chimichurri. Een soort mosterd gemaakt van ruim 20 verschillende kruiden die je over je vlees uitsmeert; het is redelijk pittig.

• Een ander typisch Argentijns gerecht is puchero, dat bijna een hele maaltijd is. Het bestaat uit vlees, maïs, wortelen, aardappelen, kalebas, knoflook en wat bonen. Dit alles wordt goed gekookt en dan tot een soep gemaakt.

• Of picadas dat je bij de borrel eet, maar dat zeer uitgebreid is. Je krijgt zeker een tiental schaaltjes met verschillende worsten en kaassoorten, pinda’s, olijven, zeevisjes etc.

• Een echt wintergerecht is polenta met kaas of gevogelte. Het bestaat grotendeels uit gepofte maïs, tomaten, bloem en vlees.

• Een ander wintergerecht is curanto, dat gegeten wordt in het merengebied. Het bestaat uit verschillende soorten vlees, gekookt met groente, witte wijn en aardappelen allemaal in een grote pan.