Het onderwijs is nog steeds gratis, maar het aantal universiteiten hield geen gelijke tred met het aantal lagere en middelbare scholen. Dat leidde er weer toe dat het aantal hoogopgeleide mensen in Bulgarije achter ging lopen bij die van andere landen. Bovendien waren het niet altijd de knapste koppen die een plaatsje op de universiteit wisten te bemachtigen, maar kinderen uit de betere milieus met vaders op ministeries of met een hoge rang in het leger.

Na de val van het communisme ging het verder bergafwaarts met het onderwijs, het ontbrak aan de middelen om het onderwijs te financieren. Ook op de lonen van leerkrachten moest worden bezuinigd en de betere leerkrachten zochten massaal een baan binnen het privé-onderwijs. En al zijn de privileges zoals die onder het communistische bewind bestonden voor bepaalde bevolkingsgroepen afgeschaft, nog steeds kan degene met een beter inkomen zijn kinderen een betere toekomst bieden. Studeren aan een universiteit is geen probleem, zolang men maar kans ziet om de hoge inschrijfgelden te betalen.

Maar, minder nog dan in het verleden, biedt een hoge opleiding de zekerheid van een goedbetaalde betrekking. Een ambitieus plan van de Bulgaarse regering voorziet erin dat het aantal scholen drastisch wordt verminderd. In sommige plattelandsgemeenten zijn er scholen waar, bij wijze van spreken, meer onderwijzers aan verbonden zijn dan dat de school leerlingen telt. Dat heeft geleid tot een drastische sanering. Honderden scholen werden gesloten, er werd wel voor gezorgd dat het vervoer naar een school in een nabijgelegen gemeente door middel van schoolbussen geregeld werd. Tot nu toe kostte dat aan meer dan 10.000 onderwijzers hun betrekking.