Niemand weet precies wanneer of waar het feest ontstaan is. De legende wil dat er eens een monster was, Nian (nián) genaamd, dat ieder voorjaar Chinese dorpen aanviel en alles opvrat wat op zijn weg kwam – mensen, dieren, planten en zo nu en dan een gebouw. Maar op een keer hingen dorpelingen rood papier aan hun deuren en gooiden bamboe op een vuur toen Nian arriveerde. Het monster schrok zo van de felle kleuren en het luide gekraak van de brandende bamboe dat het zich omkeerde en op de vlucht sloeg. Tegenwoordig is het woord “nian” het Chinese woord voor jaar.

Sinds die dag hangen Chinezen teksten op rood papier en lantaarns buiten hun huizen en hebben er plezier in op oudejaarsavond een hoop lawaai te maken. Nadat het buskruit was uitgevonden namen rotjes de plaats van bamboe in, en het algemene idee is: hoe harder en groter, hoe beter.

In de dagen voorafgaande aan het Lentefeest krijgt ieder huis een grondige schoonmaakbeurt, aangezien vegen op Nieuwjaars-dag zelf de voorspoed van het jaar zou kunnen wegvegen. Het breken van borden of het gebruik van scherpe voorwerpen wordt ook als potentieel onheilbrengend beschouwd.

Het feest is een tijd om met de familie samen te zijn, en vrijwel iedere universiteitsstudent of arbeidsmigrant gaat naar huis. Het lijkt alsof het hele land in deze tijd ergens naartoe gaat, ofwel om naar huis te gaan ofwel om de lange vakantie te gebruiken voor een reisje.

Als de familie op deze Chinese oudejaarsavond eenmaal bijeen is, draait alles om eten., Er worden grote hoeveelheden lekkernijen klaargemaakt, en er wordt vaak vis gegeten, aangezien het Chinese woord voor vis (yú) een homofoon is voor overvloed (yú).

Vooral kinderen scheppen plezier in de gewoonte van het krijgen van rode envelopjes (hóngbao). De envelopjes bevatten geldgeschenken en worden door oudere familieleden aan jonge ongetrouwde verwanten gegeven.

Data van het Lentefeest in de komende jaren
Jaar van de Os, 18 januari 2009
Jaar van de Tijger, 14 februari 2010
Jaar van het Konijn, 3 februari 2011