Hij werd koning van Qin toen hij nog maar 13 jaar oud was, maar pas toen hij in de dertig was slaagde hij er ten slotte in zes andere staten die om de macht streden te verslaan en China onder gecentraliseerd bestuur te brengen. Hij verdeelde zijn nieuwe koninkrijk in 36 arrondissementen, die werden onderverdeeld in prefecturen. De plaatselijke militaire leiders en bestuurders werden allemaal door hem persoonlijk benoemd.

Na tot de conclusie te zijn gekomen dat zijn daden die van eerdere heersers hadden overtroffen, nam hij de naam Shi Huangdi aan. Shi betekent eerste, en Huang en Di waren titels van eerdere koningen – de combinatie van de drie kreeg de betekenis van “de Eerste Keizer”. Tegenwoordig staat hij bekend als Qin Shihuang.

Een van de manieren waarop hij zijn macht kon uitoefenen, was het verenigen van de diverse uiteenlopende standaarden die zich hadden ontwikkeld in de strijdende koninkrijken. Hij ging ertoe over maten en gewichten te standaardiseren, hij voerde één nationale munt in met gebruikmaking van de Qin-standaard (ronde koperen munten met een vierkant gat in het midden), en standaardiseerde de exacte vorm van de geschreven karakters. Er werden nieuwe wegen aangelegd om zijn hoofdstad in Xianyang (dicht bij het tegenwoordige Xi’an) met zijn nieuwveroverde gebieden te verbinden.

Een lastig probleem vormden echter de nomadische stammen ten noorden van het rijk. Er was een aantal muren gebouwd door individuele staten, en Qin Shihuang liet die repareren, vergrootte en verlengde ze en verbond ze toen tot de Chinese Muur. Hij lanceerde ook een veldtocht tegen deze stammen, maar dit zou niet tot een doorslaggevend resultaat leiden, en zijn hele geschiedenis door zou China kwetsbaar blijven voor deze nomaden te paard.

Nog altijd staat Qin Shihuangs heerschappij bekend om haar meedogenloosheid. Aan de Chinese Muur werkten 500.000 arbei-ders, van wie de meesten krijgsgevangenen waren, en men schat dat tot wel 70% van hen aan uitputting en honger zijn omgekomen. Toen enkele intellectuelen in 212 v.Chr. de beginselen van de Zhou-dynastie opnieuw wilden invoeren, gaf de keizer opdracht alle boeken te verbranden die niet over geneeskunst, waarzeggen of landbouw gingen. Deze beruchte boekverbranding zou veel van China’s vroegste klassieken teloor doen gaan. Een jaar later liet hij 460 confuciaanse geleerden die kritiek op zijn beleid hadden, levend verbranden.

Toen hij nog maar 13 was werd met de werkzaamheden aan zijn mausoleum begonnen. Meer dan 700.000 van zijn onderdanen bouwden grafpaleizen, paviljoens, schepen en het beroemde Terracotta Leger op een site van meer dan 50 km² in de buurt van Xi’an. Het hele complex zou pas een paar jaar na zijn dood voltooid worden.

In 1974 ontdekten enkele boeren de lang vergeten site bij toeval tijdens het slaan van een waterput. Opgravingen gedurende de afgelopen 30 jaar hebben het terrein langzamerhand blootgelegd, maar het ondergrondse paleis, het centrale deel van het mausoleum, blijft een mysterie. Archeologen voorspellen dat het wel eens 200 jaar zou kunnen gaan duren om alles bloot te leggen, en niemand weet precies wat ze zullen vinden – de ambachtslieden en vaklui die het bouwden zouden in het mausoleum begraven zijn om ervoor te zorgen dat ze de geheimen van de keizer nooit zouden openbaren.