In deze conservatieve samenleving zijn tradities en familierelaties heel belangrijk, belangrijker dan individuele vrijheid. De druk om te trouwen en een gezin te stichten is bij alle bevolkingsgroepen groot. Op een eiland waar ‘iedereen iedereen’ kent zijn de mogelijkheden hieraan te ontsnappen gering. Veel homo’s leiden daarom voor het oog van de buitenwereld een ‘straight life’, anderen verlaten het land om hun familie niet te schande te maken.

In 2006 waagden honderden homo’s en lesbo’s zich extravagant uitgedost op straat tijdens de eerste Mauritiaanse Gay Parade in Rose Hill, tot verbijstering van het winkelende publiek. Sindsdien zijn er veranderingen merkbaar. In november 2008 bleek dat de strijd van het Collectif Arc-en-Ciel (een organisatie die zich inzet voor de rechten van homo’s, lesbiennes, transseksuelen enzovoort) vruchten afwierp. De overheid nam op die datum seksuele minderheden op in de antidiscriminatiewet, een grote stap voorwaarts in een land waar niemand ervan opkijkt dat homo’s moeilijk werk vinden en door de politie worden uitgelachen als ze aangifte doen van mishandeling.

Dat de ‘gay scene’ zich op Mauritius nog voornamelijk in het geniep afspeelt zal niemand verbazen. Er zijn een paar discrete ‘gay beaches’ en ontmoetingen worden via internetforums geregeld. Het vrijzinnige Mahébourg lijkt de plaats waar hirja’s (hindoe-travestieten) zich wat vrijer kunnen bewegen. Het Heritage Resort heeft de naam gay-vriendelijk te zijn.