De internationale strooptochten van de Noormannen brachten rijkdom en aanzien voor verschillende hoofdmannen en hun families. Ze sloten pacten en huwden onderling. Noorwegen was een lappendeken van kleine staatjes Een machtige hoofdman uit Vestfold, Harald Hårfarge (Schoonhaar) van de Yngling-dynastie, wist zijn positie door huwelijk en strijd aanzienlijk te verbeteren. Hij pakte zijn tegenstanders rigoureus aan. Omstreeks 880 behaalde hij bij Hafrsfjord (in de buurt van Stavanger) een beslissende zege in een zeeslag. De eerste koming van Noorwegen regeerde van het zuiden tot Trondheim.

Hårfarge kreeg een schare nakomelingen uit zijn vele huwelijken. Eén daarvan was Erik Blodøks (Bloedbijl), geboren uit Hårfarges huwelijk met een dochter van de Deense koning. Toen de koning stierf omstreeks 940 benoemde hij Erik, die ook met een Deense prinses huwde, tot zijn opvolger. Zijn broers pikten dit niet en een bloedige strijd volgde. Zijn jongste broer Håkon verdreef Erik en werd koning. Håkon vernieuwde het lokale bestuurs- en rechtstelsel en voerde de Gulating in, een bijeenkomst waar vertegenwoordigers van boeren en aanzienlijken recht spraken. De koning was voortdurend in strijd gewikkeld met de afstammelingen van Erik, die de steun van de Deense koning hadden. Håkon sneuvelde in 961 bij Fitjar.

Olav de Heilige

De Denen bleven de Noorse koning het leven zuur maken. Olav Tryggvason van de Yngling-dynastie, een fameus Viking, kwam in 995 aan de macht in Noorwegen. Hij probeerde Noorwegen te kerstenen, maar ontmoette zware tegenstand van hoofdmannen en jarls (adel), die in het Christendom een gevaar voor hun eigen positie zagen. Olav Digre, koning sinds 1015, maakte Olav’s werk af en kerstende het land met brute hand. Hij verwierf de naam Olav de Heilige. Olav sneuvelde in 1030 bij Stiklestad in een poging zijn macht tegen de Denen te verstevigen. Olav Digre is eigenlijk de belangrijkste heilige in Noorwegen. Eeuwenlang kwamen pelgrims naar de Nidaroskathedraal in Trondheim om hem te vereren.