De eerste decennia van de negentiende eeuw waren extreem droog in het noorden van KwaZulu-Natal. Zulukoning Dingiswayo, opgevolgd door Shaka, gaf daarom opdracht om het dichtbevolkte land uit te breiden. Hiervoor ontwikkelde hij een moordlustig leger dat de tactiek van verschroeide aarde toepaste: niets wat de soldaten tegenkwamen mocht blijven leven. Hierdoor werden stammen gedood en nederzettingen in brand gestoken. Deze terreur en lynchpartijen leidden tot massale volksverhuizingen. De huidige leefomgevingen van Zuid-Afrika’s stammen zijn het resultaat van deze periode.