Talen

Zwitserland heeft vier officiële talen. Ongeveer 65 procent van de bevolking is Duitstalig, 18 procent spreekt Frans, 10 procent bedient zich van het Italiaans (een Lombardisch dialect) en 7 procent van het RetoRomaans. De meeste kantons hebben één officiële taal. Alleen Graubünden is drietalig (Duits, Italiaans en RetoRomaans). Bern (Duits en Frans), Wallis en Fri bourg (Frans en Duits) zijn tweetalig. Naast de officiële talen wordt er in Zwitserland veel in streektalen en dialecten gesproken. Op school leert men in ieder geval de juiste uitspraak van de officiële taal van het betreffende kanton en kan men de taal van de ander leren en dus minstens verstaan. In de Nationale Raad (het Zwitserse parlement) en bij conferenties spreekt ieder zijn eigen taal.

Helvetia

Lees meer

Hoewel Zwitserland geen taalstrijd kent, leveren de verschillende talen uiteraard wel moeilijkheden op in het dagelijkse leven. Zo bleek het niet mogelijk te zijn om op bijvoorbeeld postzegels de naam van het land in vier talen te vermelden. Als oplossing is gekozen de naam Helvetia, de oude Latijnse naam van het gebied. De meer plaats biedende bankbiljetten vermelden de naam van de Schweizerische Nationalbank wel in vier talen.

Schweizerdeutsch

Een probleem voor veel toeristen is dat het Duitssprekende deel in het dagelijkse leven Schweizerdeutsch, dat wil zeggen Schwizertütsch, spreekt. Dit is niet alleen voor buitenlanders, maar vaak ook voor Zwitsers zelf, door zijn verscheidenheid aan dialecten, een moeilijk verstaanbare taal. U zult bijvoorbeeld radio of televisie moeilijk kunnen volgen: zij zenden veelal in het Schwizertütsch uit (met uitzondering van de officiële nieuwsberichten).

RetoRomaans

De drie talen Duits, Frans en Italiaans werden al bij de grondwet van 1848 erkend, zodat leden van de Nationale Raad zich van alle drie talen mogen bedienen. Een referendum besliste in 1938 dat ook het RetoRomaans, dat slechts in een klein gebied in Graubünden wordt gesproken, als vierde officiële taal moest worden erkend. De taal gaat terug tot de Romeinse overheersing toen het gebied deel uitmaakte van de Romeinse provincie Raetia. In de 6de eeuw slaagden de Alemannen er niet in tot deze bergstreek door te dringen. De Duitse taal vond er geen ingang en het 'volkslatijn' ontwikkelde zich in de loop van eeuwen tot een zelfstandige taal met een vijftal dialecten. De Zwitserse regering heeft het gebruik van de RetoRomaan se taal bevorderd. Plaatsnamen worden ter plaatse vaak tweetalig aangegeven: Schuls als Scuol en Sankt Moritz als San Murezzan. Toch wordt het RetoRomaans als taal bedreigd, er zit weinig ontwikkeling in de taal. De taal kent ook geen eigen cultureel centrum. Dergelijke centra hebben de Duitstalige

Zwitsers in Zürich, Bern en Basel, de Franstalige Zwitsers in Lausanne en Genève, en de Italiaanstalige Zwitsers in Lugano.