Het lekkerste vlees at ik ooit op Kreta. In het piepkleine plaatsje Kroustas. Dat ligt vlakbij Agios Nikolaos hoog in de bergen bij het Plateau van Lato waar talloze halfwilde geiten (op de echte wilde geiten de kri kri mag niet meer gejaagd worden) grazen. Het pure vlees van deze geiten wordt gekookt en opgediend in bouillon. Het smaakt fantastisch en is botermals. Het gerecht heet officieel ágia vrastí, maar restauranteigenaar Kostas Stavrakakis (zijn gelijknamige taverna is te vinden aan de hoofdweg van het dorp) noemde het simpelweg kreatósoupa (vleessoep).

Varkensvlees wordt sinds de oudheid het meest gegeten in Griekenland. De Grieken kunnen niet zonder hun brísola (gegrilde kotelet), souvlákia (stukjes varkensvlees aan pennen), Loukániko (boerenworstjes) en souzoukákia of keftédes (gehaktballetjes). Van varkensvlees worden ook zeer smakelijke stoofschotels bereid.

Ook schapen-, lams- en geitenvlees is heel populair. Lamsvlees wordt vooral gegrild gegeten. Op Paaszondag geurt heel Griekenland naar geroosterd lamsvlees.

Traditioneel wordt er met Pasen een lammetje geslacht dat langzaam draaiend boven het vuur wordt gegaard. Bent u rond Pasen in Griekenland, laat het lam u dan vooral smaken. Het is een van de lekkerste dingen die u ooit geproefd zult hebben. Geit en schaap worden veelal verwerkt in stoofschotels en ovengerechten. Kip en konijn zijn tevens erg geliefd. Rundvlees wordt in mindere mate gegeten omdat er weinig runderen op de Griekse eilanden rondlopen. Alleen op de Ionische eilanden is rundvlees erg populair. Daar zijn er dan ook sappige weides in overvloed voor de runderen om te grazen.

Op orgaanvlees zijn de Grieken in tegenstelling tot ons erg happig. Zo'n beetje alles wat eetbaar is aan een dier, wordt gegeten. Staat er konijn op het menu dan wordt er vaak 'gevochten? om de lever. In de streek Epiros op het vasteland is de Patsás, een soep gemaakt van lams- of rundermaag een klassieker en de paassoep Magirítsa waarin de organen van het geslachte paaslam verwerkt zijn, wordt traditioneel na de paasdienst op zondagnacht genuttigd.

Slakken (sallinkária) worden veel gegeten op de Cycladen en op Kreta. Uit archeologische opgravingen op Santorini bleek dat ze al geliefd waren in de oudheid. Ze worden niet gekweekt en zijn dus seizoensgebonden. Tijdens de eerste regenbuien in het najaar vertonen zich erg veel slakken die onmiddellijk worden verwerkt in een smakelijk slakkensoepje of in pasta- of aardappelgerechten. Slakken in tomatensaus kan men ook erg waarderen.