Een bezoek aan de bodega’s

Uit de omgeving van San Juan komt goede wijn. Door de droogte, veel zon en de harde grond is vooral de witte wijn heel erg lekker. Deze provincie is na Mendoza de belangrijkste wijnproducent van het land. Blanco Sanjuanino is een heel bekende witte wijn of zoals de Argentijnen het noemen: een chablis. Maar er is ook goede dessertwijn, Moscato Dulce, een Argentijnse muscadet of een Mistela. Allemaal het proeven waard! 

In Valle de Tulúm enkele kilometers ten zuiden van de hoofdstad in het departement Pocito, liggen de grote wijngaarden waarvan enkele te bezoeken zijn voor een proeverij of een rondleiding. Zoals de traditionele bodega Viñas de Segisa, die door een Spaanse familie in 1925 is opgezet. Met vele internationale prijzen en waar nog met grote liefde de wijnen worden gebotteld.

Te vinden op de hoek van Aberastain en Calle 15 in het departement Pocito. Door de week open voor een bezoek. 

Bodega Champañera Más, dit wijnhuis is bekend om zijn champagne en ligt in dezelfde vallei. Hier wordt champagne gemaakt op organische basis, dus zonder chemische toevoegingen.

Vanuit de Ruta 40 ga je in Pocito links Calle 11 in en dan is het ongeveer 300 m. Open door de weeks van 9-19 uur. 

Een aparte bodega is Cavas de Zonda, die geheel in een oude tunnel in de bergen is gehuisvest. Een groot complex waar champagne wordt geproduceerd en de temperatuur constant 16-18 °C is. Heerlijk om te bezoeken bij warm weer.  

Op werkdagen open van 9-17.30 uur. In het weekend van 11-17 uur. Je neemt de RN 12 richting Calingasta en bij kilometerpaal 15 in het dorpje Rivadavia is het (staat aangegeven). Open van 9-17.30 uur. In het weekend van 11-17 uur.

Difunta Correa 

Een van de bekendste bedevaartsoorden van Argentinië, Difunta Correa, ligt bij het dorpje Vallecito. Dit is écht een bezoek waard! Een kunstenaar als Jef Koons zou jaloers zijn op wat hier tentoongesteld staat. 

60  km ten oosten van San Juan aan de RN 141 bij het plaatsje Vallecito kun je deze meest onconventionele, culturele attractie van heel Argentinië vinden. Op een groot terrein rondom een heuvel, zijn bovenop de relikwieën van de jonge vrouw Deolinda Correa in een kapelletje te zien. 

In 1840 vluchtte Deolinda en haar zieke man vanwege de burgeroorlog van San Juan naar La Rioja door deze droge barre streek. Toen ze na lang lopen allebei door de uitputtende zon en hitte van honger en dorst waren bezweken, vonden herders hen dood, maar de baby die Deolinda bij zich droeg was nog in leven. Doordat het aan de borst nog voldoende melk had gekregen, was het kind onder deze erbarmelijke omstandigheden in leven gebleven. 

In de loop van de jaren kregen deze vrouw en het verhaal nog meer ‘miraculeuze’ eigenschappen toegedicht en zo had Deolinda Correa een aparte plaats binnen het katholieke geloof verworven. Zij is geen heilige en de kerk staat zeer sceptisch tegenover het verhaal en de vorm die het gekregen heeft. Toch is Difunta Correa het grootste bedevaartsoord van Argentinië geworden. Voor de heuvel, waar zij is overleden, is rond 1940 een dorpje ontstaan en nu zijn er inmiddels 17 kapelletjes en huisjes neergezet. Want uit alle delen van het land komen de mensen hier voorwerpen brengen die symbool staan van de ‘bescherming’. 

Zo hebben vrachtwagenchauffeurs onderdelen van hun wagen gebracht. Mensen die hun huis wilden beschermen kwamen en komen met maquettes van hun huis en voorwerpen erin. Detectivebureaus hebben hun vergunningen hier achtergelaten. Je ziet er duizenden autonummerplaten, tientallen autostoelen, huishoudelijke apparaten, autowielen en trouwjurken. Ja zelfs hele vrachtwagens, meubels en speelgoed zijn er neergezet. Alles staat hier naast, op en onder elkaar, en dat allemaal gedecoreerd met fotootjes, spreuken, naamplaatjes en bloemen. Zo is er een cultus ontstaan met de meest uiteenlopende voorwerpen. Menig directeur van een museum voor moderne kunst zou jaloers zijn op de eenvoud en expressiviteit van deze alledaagse kunst.

Difunta Correa werd ze op een gegeven moment genoemd (difunta betekent wijlen) en zij is de patroonheilige van de vrachtwagenchauffeurs en arbeiders. Tijdens de paasweek komen hier honderdduizenden pelgrims. De meesten gaan knielend en biddend het honderd meter lange pad naar boven op, waar het kapelletje staat met de afbeelding van Difunta Correa met het kind aan haar borst. Een echte Jef Koons! 

Ben je rond de paasweek in de buurt, ga er zeker naartoe. Want midden in de nacht vertrekken vanuit San Juan duizenden mensen lopend of fietsend, 60  km lang, naar dit bedevaartsoord. Gedurende 3 dagen is het aanschuiven en bidden rondom de heuvel. Na de boetedoening gaat men eten (er zijn tientallen eetkraampjes), rusten en elkaar ontmoeten. Voor mij was het een geweldige ervaring!

Elke dag vertrekt er wel om de 2 uur een bus vanuit San Juan naar Vallecito. Ook de bussen naar Córdoba en La Rioja stoppen hier.