Niet ver van Lillestrøm ligt het plaatsje Fetsund. Hier staat het Fetsund Lenser, een bosbouwmuseum en een natuurcentrum, waarbij veel aandacht is voor de houtproductie en het vervoer van hout over de rivier de Glomma. Het centrum biedt toegang tot het natuurreservaat Nodre Øyeren, een grote landinwaarts liggende delta.

Ten zuiden van Oslo ligt langs de Oslofjord het mooie dorp Drøbak met veel houten woningen en een beschermd dorpsgezicht. De 18e-eeuwse houten kerk is de moeite waard om te bekijken.

Vanuit Drøbak vaart een pontje naar de Oscarsborg Festning, een oude vesting op een eiland, die diende om de hoofdstad Oslo te beschermen tegen een aanval vanuit zee. Hier is de Oslofjord op zijn smalst: Drøbaksundet. De vestingwerken dateren uit 1643 en zijn aangelegd onder koning Christian IV. Vanuit dit fort kregen de Duitsers een flinke knauw, toen zij op 9 april 1940 Noorwegen binnenvielen. De Duitse kruiser ‘Blücher’ werd met torpedo’s tot zinken gebracht. Meer dan 800 zeelieden en soldaten kwamen om en de Noorse koning en regering konden door dit incident tijdig uit de hoofdstad ontkomen. Het fort is voor publiek toegankelijk en er is een museum.

Drøbak groeide uit tot een kerstdorp, zeer geliefd onder Japanners en andere buitenlanders. Inwoonster Eva Johansen verbouwde een leegstaande kerk in 1988 om tot Julehuset (Kersthuis), de woning van de kerstkabouter Julenisse. Met dit trolachtige mannetje wil men aandacht schenken aan de oud-Noorse manier om Kerst te vieren. Er staat een permanente kerstmarkt.

Het Follo Museum in Drøbak is een erfgoedmuseum met boerengebouwen, een 18e-eeuwse herberg, een oud schoolgebouw en aandacht voor de kustbewonerscultuur.

Verder naar het zuiden, op zo’n vijftig kilometer van Oslo, liggen Hvitsten en Son. Hvitsten was in de 19e eeuw de vestigingsplaats van veel zeeofficieren en scheepsbemanningen. Kunstenaars als Theodor Kittelsen en Edvard Munch lieten zich inspireren door het landschap en schilderden hier rond 1900. De schrijfster Sigrid Undset (1882-1949) voelde zich er thuis.

Son was ooit een groot exportcentrum van hout. Het dankte zijn welvaart in de 17e en 18e eeuw aan houthandel, scheepsvaart, tabaksindustrie en destilleerderijen. Het was de tijd dat de Nederlanders hier veel kwamen. Ze noemden het gebied Zoon Water, de Noren spreken ook wel van de ‘Hollender Tida’. Met het verdwijnen van de Nederlanders raakte Son economisch enigszins achterop. Veel huizen in het centrum dateren uit de 17e en 18e eeuw. Veel huizen zijn eind 19e eeuw gebouwd in een Zwitserse stijl. Het Son Kystkultursenter (Kustcultuur Erfgoed Centrum) ligt in het centrum van Son – Storgt 19 – en beheert historische gebouwen.

De kustlijn van Drøbak tot aan Son wordt ook wel de Oslofjord Rivièra genoemd vanwege het idyllische landschap, het licht en de fjord. Veel kunstenaars voel(d)en zich hier thuis. In Son zijn enkele galeries van plaatselijke kunstenaars.

Hvalstad en Eidsvoll

Gardermoen (Oslo Lufthavn) is de internationale luchthaven van Oslo, ruim vijftig kilometer van het centrum. Jaarlijks doen bijna twintig miljoen passagiers dit vliegveld aan. Het is de snelst groeiende luchthaven van Scandinavië. In 1912 werd hier voor het eerst gevlogen. Het nieuwe vliegveld opende in 1992 zijn deuren.

In de gemeente Ullensaker, niet ver van Gardermoen, bevindt zich één van de grootste grafheuvels van Noord-Europa: Raknehaugen. De kunstmatige heuvel is waarschijnlijk van de 4e eeuw na Chr. In Strømmen, twintig kilometer van Oslo, bevindt zich het streekmuseum van de provincie: Akershus Fylkesmuseum, waar de geschiedenis van de regio aan bod komt en dat bekendstaat om zijn grote fotoarchief.

De kunstverzameling van het echtpaar Otto en Tilla Valstad is te bewonderen in het Asker Museum in Hvalstad. Otto Valstad (1862-1952) was schilder en illustrator, zijn vrouw Tilla (1871-1957) was lerares en schrijfster. Het echtpaar schonk zijn collectie in 1949 aan de gemeente Asker. De bijzondere museumtuin staat vol met beelden.

In Sørumsand, even ten oosten van Oslo, begint de smalspoorbaan Tertitten. Van de oorspronkelijke 57 km spoorlijn is nog vier kilometer bewaard gebleven, waarop regelmatig stoomtreinen voor toeristen rijden. De spoorbaan was tussen 1896 en 1960 in bedrijf onder de naam Urskog-Hølandbanen.

Eidsvoll, dichtbij de zuidpunt van het Mjøsameer, is voor de Noren een nationale plek. Hier werd op 17 mei 1814 de eerste eigen grondwet aangenomen door Noorse vertegenwoordigers uit het hele land. Deze dag werd de nationale dag van Noorwegen. Wie de constitutionele geschiedenis nog eens aan zich voorbij wil laten gaan, kan het Eidsvollsbygningen bezoeken, het gebouw waar de grondwet werd voorbereid. Wergland’s Hus is authentiek. In het bezoekerscentrum is een expositie over de constitutie en democratie.

Het Eidsvoll Bygdetun is een openluchtmuseum, waarbij de nadruk op het boerenleven ligt. Niet ver van het Mjøsameer kunnen liefhebbers smaragden en andere mineralen zoeken in de mijn Smaragdgruvene van Byrud Gård (Minnesund). De Brit Edward Aston exploiteerde hier tussen 1899 en 1909 de smaragdmijn.