Onder de eilandbewoners is deze plaats heel geliefd. Agaete ligt dan ook erg mooi, tussen vruchtbare hellingen waar de omstandigheden ideaal zijn voor de verbouw van sinaasappels, avocado’s, papaja’s, mango’s en andere fruitsoorten. Ook koffiestruiken doen het hier goed; de Agaete-vallei is zelfs een van de zeldzame plekken in Europa waar koffie geoogst wordt. In de oogstmaand mei schitteren de rode koffiebessen je van alle kanten tegemoet.

Wat verder weg van de stad liggen de uitgestrekte dennenwouden van Parque Natural de Tamadaba waar je geen mens tegenkomt. Het stadje zelf heeft ook een aantrekkelijk voorkomen (hoewel de nieuwbouw oprukt) met witte huizen met balkonnetjes vol bloemen en planten langs smalle straten. Op het centrale plein staat een Grieks aandoende kerk (1874) met witte muren en een rode koepel. Vanaf dit plein loopt een lange stenen brug over de barranco.

Agaete is ook een plaats waar kunstenaars en kunstliefhebbers zich thuis voelen: er zijn diverse kunstgaleries. Vlak bij het centrum ligt de Huerto de las Flores, een lommerrijke botanische tuin waar al in de 19e eeuw zaden uit alle werelddelen werden uitgezet.

Puerto de las Nieves

Ingesloten door hoge kliffen is dit relaxte dorp waar de kleuren wit en blauw domineren een van de charmantste plaatsen van het eiland. Het enige geluid dat de rust verstoort is dat van de wind en van vertrekkende en aankomende veerboten uit Santa Cruz de Tenerife. Een vreemd gezicht, zo’n mammoetferry in een bescheiden vissersplaatsje als dit.

De aanwezigheid van de veerboten bracht de nodige bedrijvigheid naar het dorp en veel vissers hebben hun bootjes op het droge gelegd om een beter betaalde boterham in de horeca of souvenirverkoop te zoeken. Er zijn plannen om de haven in de komende jaren drastisch uit te breiden en een tweede ferrymaatschappij toe te laten, een boze tijding voor degenen die de eenvoud van het plaatsje liefhebben.

Op het donkere kiezelstrand ten weerszijden van de oude pier zijn houten vlonders neergelegd ten behoeve van de zonaanbidders en achter het strand loopt een eenvoudige promenade met de wonderschone naam Paseo de las Poetas. Hieraan zijn een paar van de beste visrestaurants van het eiland te vinden, waar je zowel buiten als binnen kunt eten, genietend van het zicht op zee en de rotsen. Puerto de las Nieves betekent: ‘Haven van de sneeuw’. Dit verwijst niet naar de sneeuw op de top van El Teide op Tenerife zoals vaak gesuggereerd wordt maar naar het zout uit het zeewater dat op de kade neerslaat bij harde wind.

Gods vinger

Het bekendste monument van Puerto de las Nieves is niet meer compleet. We hebben het hier over de Dedo de Dios, een door duizenden jaren van erosie gevormde basaltmonoliet van dertig meter hoogte die als een vinger uit het water oprijst en in de richting van de hemel wijst. De vissers van Puerto de las Nieves voelen zich beschermd door de aanwezigheid van Dedo naast de haven. Lang was het een van de meest gefotografeerde objecten van het eiland maar tijdens een orkaan in november 2005 brak het bovenste, dunnere deel van de rots af waarmee veel van het effect verloren ging.

Dedo de Dios staat ten zuiden van de oude pier maar is, afhankelijk van de stand van de zon en van je eigen standpunt soms moeilijk te onderscheiden van de achterliggende rotsen. Voor een goed zicht op de priemende vinger kun je het best neerstrijken in restaurant Dedo de Dios.

Interessant is de Ermita de las Nieves, een wit kerkje gewijd aan Virgen de las Nieves, de beschermvrouwe van de vissers in deze plaats. Dit is goed te zien aan de scheepsmodellen die in het interieur zijn opgehangen. In de ruimte links achter het altaar hangen kinderhoofdjes, babyfiguren en ledematen. Het zijn afdrukken van bestaande kinderen die ziek werden. De parochianen hoopten op Gods zegen en genezing van het kind door de modellen in de kerk te hangen.

Het kapelletje (alleen open tijdens de mis op zaterdag en zondag) had ook altijd een heuse kunstschat onder zijn hoede, een drieluik van de Vlaamse schilder Joost van Cleve met daarop onder andere een afbeelding van de Madonna van de sneeuw. Het stuk werd gemaakt in de 16e eeuw in opdracht van een welvarende koopman en wordt nu bewaard in de kerk van Agaete. Alleen tijdens de festiviteiten rond de Bajada de la Rama is het drieluik te zien als het in een processie door de straten wordt gedragen.

Valle de Agaete

Veel natuurschoon is te zien in de Agaetevallei ten zuidoosten van Agaete. Volg de weg richting San Pedro en je zult versteld staan van de bloemenpracht en de vele tinten groen in de diepe barranco. San Pedro ligt fotogeniek tegen een bergwand geplakt. Hogerop liggen de verlaten spa Los Berrazales en het spahotel Princesa Guayarmina, beroemd vanwege de heilzame baden en de schitterende ligging. De weg eindigt iets verder bij het gehucht El Sao.

Wie dan nog zin heeft kan verder een voetpad volgen en 250 meter omhoog lopen naar het pittoreske El Hornillo. Bijzonder in dit dorp is de reeks grotwoningen, uitgehouwen in een hoge, oranjeachtige rotswand. Er heerst een weldadige rust. Het enige geluid is het geblaat van geiten en het geklater van een watervalletje. Wandelaars kunnen de omgeving nog verder verkennen via de oude caminos reales.

De Agaetevallei loopt aan de zuidkant omhoog naar de naaldwouden van het Tamadaba-massief, maar het beschermde natuurpark Tamadaba is gemakkelijker te bereiken vanuit Artenara.