Van de muur is niets meer over maar de naam bleef bewaard in dit stadje. Het is een wat vreemde, tikje exclusieve urbanización in een breed dal aan de westkust. La Pared doet al een tijdje dapper pogingen een plaatsje in het toerisme te veroveren maar dit lijkt nog niet erg te lukken. Bussen komen er niet meer, de zanderige straten zijn naamloos, een gezellig centrum ontbreekt geheel en het enige hotel is alweer gesloten. In de winter is de zee soms zo wild dat van een strand geen sprake is. Voor de doorsnee vakantieganger zal dit allemaal niet zo aanlokkelijk klinken. Wie echter gevoel heeft voor dramatiek of een hang naar eenzaamheid zal zich hier helemaal thuisvoelen. Bovendien: mooiere zonsondergangen dan bij La Pared zullen nauwelijks bestaan.

Rustige stranden

In La Pared zelf is dus niet veel te beleven maar vlakbij zijn wel twee mooie, volkomen onbedorven stranden achter zwarte, stompe heuvels. De omstandigheden zijn er winderig, zeg maar rustig stormachtig. Playa del Viejo Rey (Strand van de oude koning) heeft goudkleurig zand, Playa de la Pared ten noorden hiervan moet het doen met zwart, kiezelig zand. Toegang tot beide stranden is via onverharde paden.

Punta de Guadalupe bij Playa de la Pared biedt enige bescherming tegen de straffe wind die hier continu waait. Zelfs in de warme zomermaanden is het er vrij koel.

Omgeving La Pared

La Pared ligt in een ruig landschap waar je vanaf de hogergelegen punten steeds een adembenemend uitzicht hebt op stranden aan de diep ingesneden westkust, waar zwarte rotsen afgewisseld worden door lagen licht fossiel zand. In noordelijke richting loopt de weg naar Pájara, een prachtige route door een dunbevolkt (maar geitenrijk) gebied.

Ten zuiden van La Pared liggen nog een paar woeste stranden achter hoekige rotsen, een fascinerend geheel. Picknickers krijgen hier al snel gezelschap van de grondeekhoorns, als altijd op zoek naar een lekker hapje.

Volg je de rustige FV605 langs de oude muurgrens over de Istmo de la Pared dan verandert het landschap razendsnel en duikt na een paar minuten al de schittering van de witte stranden aan de oostkust op.

Op de rotonde vlak voor Costa Calma staat een fascinerend metalen kunstwerk, een reusachtig mobile dat draait en kantelt in de wind. Onmiskenbaar een werkstuk van César Manrique. Deze bekende Canarische kunstenaar heeft vooral op zijn geboorte-eiland Lanzarote het landschap verrijkt met zijn fantasierijke creaties.