Eenmaal terug Tsjechië werden de verbouwingen in gang gezet. De kastelen van een deel van de groep, waaronder dat van Vilém, kregen een renaissance-uiterlijk naar Italiaans voorbeeld. Net als bij de palazzo’s werden rondom vierkante binnenhoven, arcaden met slanke pilaren aangebracht. Het bouwwerk kreeg zo iets luchtigs en elegants. Aan het begin van de zeventiende eeuw was Opocno in het bezit van Jan Rudolf Trckas. Zijn vrouw Maria Magdalena Lobkovic was de stuwende kracht achter het expansiebeleid van Jan Rudolf ten aanzien van land. Haar uitbreidingszucht werd in Noord-Bohemen alleen overtroffen door die van de illustere veldheer Albrecht Waldstein.

In 1621 werden 27 Tsjechische edelen op het Oudestadsplein te Praag geëxecuteerd. Hun landgoederen werden geconfisqueerd en deels door Maria Magdalena opgekocht. Rond die tijd bezat de familie bijna de helft van Bohemen. In 1634 werd de zoon van Maria Magdalena tezamen met Waldstein te Cheb vermoord. Na zijn dood werd Opocno door keizer Rudolf II geconfisqueerd en aan zijn peetzoon Rudolf Colledo, een Italiaanse edelman, cadeau gedaan.

Aan het einde van de zeventiende eeuw werd Opocno door een brand zwaar beschadigd. In 1709 werd begonnen aan een uitgebreide reconstructie in de barokstijl. Na een langdurige onderbreking werden de werkzaamheden in de negentiende eeuw hervat, ditmaal in de toen heersende classicistische stijl. Aan het begin van de negentiende eeuw werden de schijnwerpers op Opocno gericht toen het landgoed toneel was voor een ontmoeting tussen de vertegenwoordigers van de tegenstanders van Napoleon Bonaparte. De Russische tsaar Alexander (1777-1825), de Pruisische koning Friedrich III (1770-1840) en de Oostenrijkse kanselier prins von Metternich kwamen in 1813 op het kasteel samen. In de twintigste eeuw werd het slot voor de laatste maal verbouwd. Dit-maal werd het van binnen gerestaureerd en gemoderniseerd.