Dit is een mooie tocht, die zeker een dag in beslag neemt. Maar ik breng je wel met een omweg naar Tafí del Valle. De reis gaat eerst via de RP 338 langs grote suikerrietplantages richting de bergen van Los Cumbres de San Javier, een bosrijk gebied. Via een slingerende weg ga je omhoog en op ruim 1200 m kom je bij het San Javier Tourist Hotel. Vanaf het terras heb je een prachtig uitzicht over de vlakte en in de verte de stad Tucumán. Dan ga je richting Villa Nougués, een weg van 14  km lang (nog steeds de RP 338), slingerend door de heuvels en met veel groen, met aan de ene kant een immense vallei en aan de andere kant bossen en heuvels. 

Bus 118 (empresa BerBus) vertrekt vanuit de busterminal. Vrijwel elke 2uur een bus, zo ok het weekend. 

Villa Nougués is een villawijk van de welgestelden uit de hoofdstad Tucumán (de zgn. Tucumeños). Hier woont ook de schatrijke suikerbaron José Nougués (86), een van de rijkste suikerbaronnen in Argentinië. Deze familie bezat eens bijna alle plantages in de provincie. 

Deze villawijk werd ruim honderd jaar geleden (1903) door grootvader ir. Luis Nougués gesticht. Hij bouwde er huizen voor familie en vrienden. Alles in de Engelse cottage-stijl. Het klimaat is zomers zeker enkele graden koeler dan in de hoofdstad, dus aangenaam. Er staat een quasi gotisch kerkje, een tiental schitterende villa’s, 

Je volgt de RP 338 naar het gehuchtje San Pablo. In het begin van de vorige eeuw was hier een grote suikerfabriek met een gehuchtje eromheen. Want rondom de fabriek bouwde men arbeidershuisjes, een kerk, een stationnetje en zelfs een ziekenhuis. Nu is er niet veel meer van over. De (bijna vervallen) fabriek staat er nog, en wat arbeidershuisjes. Ook hier had de familie Nougués prachtige huizen neergezet, want de (vervallen) chalet van Nougués en de kapel zijn nog steeds te zien. Bij de RN 38 ga je richting Lules. Daar staan de ruïnes van het jezuïetenklooster San José de Lules, dat gebouwd werd in 1613. De kerk is nog intact, maar werd in 1781 opnieuw gebouwd. De paters brachten als eersten de suikerrietplant van Europa naar Lules en zo ontstonden hier voor het eerst experimentele suikerrietplantages. 

Bij Acheral is de afslag naar Tafí del Valle, de RP 307. Je gaat nu de bergen in en door een schitterend subtropisch bosgebied. Langzaam klim je over de smalle weg naar een hoogte van 2000 m en rijd je door laaghangende wolken die als een soort engelenhaar over de bomen hangen. Je rijdt langs beekjes, watervalletjes en links en rechts een ondoordringbaar bos van exotische bomen. Onderweg kom je langs ‘Monumento al Indio Calchaquí’ een groot lelijk monument voor de indianen die hier altijd geleefd hebben. 

Toch is deze bergrit een van de mooiste van het noorden, dat kan ik je verzekeren. En wat een afwisseling aan groen en bomen! 

Tafí del Valle 

Dit is een aardig dorpje, 127  km ten westen van Tucumán met ruim 4300 inwoners en ’s zomers is het er erg druk met vakantiegangers. Vooral jonge Argentijnen (voornamelijk backpackers) komen hier vakantie vieren. Want niet alleen is de omgeving mooi, maar hier heb je ook Parque de los Menhires,een verzameling van menhirstenen en een groot (kunstmatig) meer. Maar ook de ecologische boerderijen in de omtrek krijgen steeds meer aandacht.

Door de aangename temperatuur groeit in de vallei veel fruit en Tafí del Valle is beroemd om zijn verschillende soorten kazen. La Fiesta del Queso (een groot kaasfestijn) wordt rond 15 februari gevierd. De kazen hebben een vrij pittige smaak en worden gemaakt van schapen- en geitenmelk. Op verschillende estancia’s (kaasmakerijen) in de omgeving, die in de 18de eeuw door de jezuïeten werden opgezet worden deze kazen gemaakt. Deze kaasproductie komt van origine uit Mancha in Spanje. De grootste estancia, El Churqui, 2 km ten zuiden van het stadje is zeker een bezoek waard. Niet alleen voor de kazen die op bamboebedden liggen te drogen en hun geuren verspreiden, maar ook vanwege het interieur en het fraaie koloniale herenhuis. Zo ook van Estancia Los Cuartos waar je de lekkerste kazen kunt kopen in hun winkel aan de Av. Gobernador Gritto, vlak bij de busterminal. 

Probeer eens ‘el quesillo’ een vrij zachte frisse kaas die je eet met geconfituurde vijgen of met brood. 

De belangrijkste wandel- en winkelstraten in het dorpje zijn: Av. Pte. Perón met gezellige confitería’s en winkeltjes, waar je ook volop de kaas kunt kopen, en Av. Gdor. Gritto waar hotels en restaurants zijn. 

Een kleine 15 km voor Tafí del Valle ligt het dorpje El Mollar met ‘Parque de los Menhires’ (het park van de menhirs) waar 129 stenen staan, variërend van 2,5 tot een halve meter hoogte. Op de meeste stenen zie je (wat) afbeeldingen en alles dateert uit de precolumbiaanse tijd zo’n 1500 jaar geleden. Waarschijnlijk hadden deze stenen net zoals in San Augustin in Zuid-Colombia een rituele functie. Het was voornamelijk aan de Italiaanse archeoloog J. Ambrosetti te danken die in 1897 de historische waarde van deze stenen inzag. De stenen stonden eeuwenlang verspreid over de heuvels en waren vaak beklad, maar sinds enkele jaren is alles gerestaureerd en zijn ze bij dit dorpje verzameld. 

Netnummer: 03867.Toeristenbureau is op de hoek van Los Faroles en Av. Gdor Gritto. Open van 8-20 uur. 

De busterminal is in Av. Gdor. Campero y San Martín.

 Naar Cafayate 6 per dag (4 uur).