De Naxi bezitten een rijke en diverse cultuur, met hun eigen kunst, muziek en, het bijzonderst van al, hun duizend jaar oude pictogrammenschrift, dat doet denken aan hiërogliefen. De Naxi-taal is ook de enige nog bestaande taal die zich van zo’n schrift bedient.

De Naxi-priesters worden Dongba genoemd, en zij spelen een belangrijke rol in de taal. De Naxi zijn boeddhisten, en hun oude boeddhistische teksten worden al generatieslang doorgegeven door priesters die de zorg voor de teksten dragen. Alleen priesters mogen het schrift leren en zij beginnen de pictogrammen op jonge leeftijd te leren; pas na vele jaren studie kunnen ze het vloeiend lezen en schrijven. Vanwege de complexiteit van het schrift en de rol die de priesters in het behoud ervan spelen, wordt de Naxi-taal Dongba genoemd.

Het schrift telt ongeveer 2200 pictogrammen. Als die worden gecombineerd manifesteren sommige zinnen zich als reeksen beel-den die vele mogelijke interpretaties hebben zonder vaste betekenis. Voor een volledig begrip van deze zeer symbolische beeldentaal zijn jaren studie nodig.

De religieuze geschriften zijn ook een geschiedschrijving van het leven van de Naxi, waarin alles wordt opgetekend van politiek tot poëzie en Naxi-legenden. Al met al omvatten ze ca. 20.000 delen. In 1957 voerden de Naxi een op het Latijnse schrift gebaseerd schrijfsysteem in om het alfabetisme te bevorderen. Helaas kunnen tegenwoordig nog maar weinig Naxi de Dongba-pictogrammen lezen, al worden er pogingen gedaan de bestudering ervan te bevorderen.