Voordat tot de bestelling wordt overgegaan, wordt zeer omstandig met de ober of serveerster overlegd over het te nuttigen voedsel en welke wijn erbij geschonken zal worden (wit of rood, want zoveel keuze is er over het algemeen niet). Wat klaar is, verschijnt onmiddellijk op tafel. Voorgerecht, hoofdgerecht, bijgerecht. Het maakt niet uit. De gerechten zijn ook niet altijd even warm. Dit komt omdat ze vaak ruim van te voren zijn bereid. Alleen gegrilde gerechten en andere zaken die niet al eerder kunnen worden klaargemaakt (tis óres), worden ter plekke bereid. Volgens de Grieken komt de smaak beter tot zijn recht als iets lauwwarm wordt genuttigd. De Griek eet heel veel brood (psomí) bij de maaltijd. Een mandje brood komt dan ook standaard op tafel.

Een menukaart is sinds enkele jaren wettelijk verplicht in de restaurants, maar lang niet alles wat op de kaart staat, is ook voorhanden. Men maakt heel veel gebruik van de producten van het seizoen. Zeker in de familierestaurantjes. Het is van oudsher traditie om gewoon de keuken in te lopen en de kok de deksels van de pannen te laten oplichten om te kijken wat de pot schaft. Veel restaurantkeukens beschikken ook over een vitrine waarin al het lekkers van die dag staat uitgestald. Het is dan slechts een kwestie van het gerecht naar keuze aan te wijzen.

Liederlijk gezang

Griekse maaltijden duren erg lang en de drank vloeit er rijkelijk. Meestal prikt iedereen met zijn vork in gezamenlijke bordjes en met de handen eten, is helemaal niet onbeleefd. Praten met volle mond overigens ook niet. Iedereen praat (schreeuwt) door elkaar en de kans is aanwezig dat een maaltijd ontaardt in liederlijk gezang of zelfs dans. Zeker als er livemuziek aanwezig is.

In een feestelijke bui heeft de Griek nogal eens de aandrang om met dingen te gaan smijten. Het kapot gooien van borden is echter officieel verboden omdat er in het verleden teveel ongelukken mee gebeurd zijn. Deze traditie bestaat alleen nog in georganiseerd verband. Op speciaal voor toeristen georganiseerde sirtaki-avonden, bijvoorbeeld, mag er soms onder toezicht gegooid worden. Er worden dan speciale (goedkope) borden gebruikt, dus zeker niet de borden waar u van eet. Tegenwoordig worden meestal bloemen of servetjes gebruikt om mee te gooien. Die komen wat zachter aan.

Gasten aan tafel zijn vanzelfsprekend. In zijn huis zal een Griek u niet snel uitnodigen, maar in de taverna zijn een paar extra stoelen zo aangeschoven. Grieken vinden lege borden en glazen erg ongezellig staan. Een leeg glas of een leeg bord wordt gezien als teken dat men nog meer wilt. Het wordt dan ook meteen bijgevuld. Iets op uw bord laten liggen als u genoeg heeft, is dus een aanrader.

Bent u uitgenodigd, beledig uw gastheer dan niet door de rekening (Logariasmó) te willen betalen. De rekening uit de hand van de gastheer rukken en hem snel betalen wordt als een regelrechte vernedering ervaren. Nog erger is het voorstel om de rekening te delen. Bewaar dit gebruik maar voor als u weer terug in Nederland bent. Als u contact heeft met een ‘Griekse' tafel moet u niet schrikken als u opeens van alles aangeboden krijgt. De Griek is trots op zijn land, zijn cultuur, zijn taal en vooral op zijn spijzen en dranken en zal u er maar wat graag van willen laten proeven. Weigeren wordt als grove belediging opgevat! Ook al heeft u net uw buikje rond gegeten, eten zal u!