De plaats ontleent zijn naam aan de ein siedler (de kluizenaar) Meinrad, die in 861 in zijn kluis door twee roofmoordenaars om het leven werd gebracht. Na zijn dood begon men met de bouw van een benedictijnenklooster, op de plaats waar Meinrad vroeger had gewoond. In 964 werd het klooster ingewijd en kreeg het de naam Onze-Lieve-Vrouw van de Einsiedler.

Bloeiperiode

De benedictijner abdij beleefde in de 10de en 11de eeuw een grote bloei, waarvan de 140.000 handschriften en partituren uit de kloosterschrijfschool, thans in de bibliotheek, getuigen. In de 13de eeuw werd Einsiedeln een bedevaartsoord, waar een zwarte madonna werd vereerd. Volgens de overlevering zou het beeld reeds in het bezit van Meinrad zijn geweest.

Kloostercomplex

Het oorspronkelijke kloostercomplex viel in 1314 ten prooi aan de vlammen. In 1704 werd met de bouw van het huidige imposante barokke complex begonnen. Bouwmeesters waren de kloosterbroeder Kasper Moosbrugger en na diens dood in 1723 de gebroeders Asam, een schilder en een beeldhouwer. Het bouwwerk werd in 1780 voltooid. Een ruim voorplein strekt zich uit voor de brede gevel met twee torens. Op het plein staat de Mariabron; veel pelgrims nemen van elk van de veertien waterstralen een slok. Het interieur van de 112 m lange kloosterkerk maakt door de ruimtewerking en lichteffecten een overweldigende indruk. Het is een van de fraaiste barokkerken van Zwitserland. Het gewelf van de centrale achthoekige ruimte is versierd met weelderig stuc en schilderwerk. Een smeedijzeren hek uit 1685 met een bijzondere dieptewerking vormt de afsluiting voor het koor. Links van de ruimte onder de koepel ligt de biechtkerk. De schilderingen met taferelen uit het Oude Testament zijn gevat in weelderige gipsen ornamenten.

Zwarte madonna

De zwarte madonna in de genadekapel is het middelpunt van het bedevaartsoord. Ook in deze kapel versieren marmer, hout en stucwerk en schilderingen de wanden en het gewelf. Maria troont er met het kind. Een legende verhaalt dat het beeld de talloze branden van de abdij overleefde en daardoor zwart blakerde; het is echter waarschijnlijker dat het beeld door het roet van kaarsen zwart werd. Het in de Franse Revolutie weggevoerde beeld keerde later naar Einsiedeln terug. Men heeft toen bij een restauratie het gezicht van het beeld zwart geschilderd, omdat het beeld bekend was als de zwarte madonna. De genadekapel is gebouwd boven de kluis van Meinrad.

De vorstenzaal en de bibliotheek van het klooster getuigen van de ongekende rijkdom van de kunst van barok en rococo. De bibliotheek bezit meer dan 100.000 boeken, waaronder 1300 handschriften met miniaturen en 1200 wiegendrukken.

Vlak bij het klooster bevindt zich het diorama van Bethlehem, dat in 500 uit hout gesneden figuren de geboorte van Jezus van Nazareth schetst; een panorama beeldt de kruisiging van Christus uit.

Paardenfokkerij

In de kloosterstallen is een paardenfokkerij die door de ongeveer 100 benedictijner monniken gedreven wordt. Het eerste gefokte paard van het klooster zag in 1064 het levenslicht. Tussen de 14de en de 17de eeuw was deze paardenfokkerij één van de toonaangevende fokkerijen ten noorden van de Alpen; de paardenmarkt was de belangrijkste van Europa.

Verbindingen EINSIEDELN:

Auto: automobilisten moeten bij Biberbrugg de afslag naar Einsiedeln nemen. De weg voorbij Biberbrugg, richting Schwyz, loopt onder andere langs Rothenturm, met een machtige rode toren uit 1314, die onderdeel was van de Letzi muur die de inwoners van Schwyz tegen Habsburgse indringers bouwden. De weg gaat vervolgens via Sattel naar Schwyz.

Bus: naar onder andere Schwyz en Weglosen.

Trein naar Biberbrugg.