In die jaren stonden er reeds 1400 huizen in Salvador. Nu telt men meer dan tweeenhalf miljoen inwoners. De rol van hoofdstad verloor Salvador in 1763 aan Rio de Janeiro. (Deze stad ontwikkelde zich snel als economisch en vooral cultureel middelpunt, met een iets milder klimaat, waar de bestuurders vanuit Portugal ook liever woonden.)

Wie zich voorbereidt op een bezoek aan de monumentale stad Bahia moet zich eerst enige beperkingen opleggen. De bezienswaardige historische centra bevinden zich allereerst in -Pelourinha en vervolgens in de wijk Bonfim op de berg Monte Serrat. Pelourinha ligt in de bovenstad en Bonfim in de benedenstad, een kilometer of tien bij elkaar vandaan. Derde toeristisch aandachtspunt zijn natuurlijk de stranden. Om daar te komen vanuit het oude centrum zijn we ook een aantal kilometers verder, n.l. in Barra.

Verreweg de meeste hotels en de meeste stranden vinden we echter langs de Atlantische Oceaan, ver van het oude stadscentrum (Rio Verhelmo, Artistas, Itapoã en Flamengo). Maar daarover verderop. Wie deze drie aandachtspunten in de gaten houdt en bezoekt krijgt onderweg een goede indruk van deze miljoenenstad, vooral als daar nog een transfer naar het vliegveld bijkomt. Massale woontorens, dure winkelcentra, sombere havencomplexen en slordige favela’s maken met elkaar de stad Salvador. Zonder er een toeristisch item van te maken is wetenswaardig, dat ook Salvador een miljoenenstad is met veel favela’s. Bestuurders belast met het sociaal inpassen van de favela’s – illegale krotten vervangen door woningen en voorzieningen – telden in Salvador meer dan 50098(!) van dergelijke achterstandswijken. De levensstandaard in Salvador is beduidend lager dan in de zuidelijke staten (São Paulo etc.).