Op een van de rotondes buiten het stadje staat een levensgroot mes, een verwijzing naar de traditionele bananen-naifes waar Guía van oudsher patent op heeft. Deze messen worden ook wel als souvenir verkocht, dan vaak met een bewerkt handvat. Luján Pérez (1756-1815) is in deze stad geboren, de beroemde Canarische architect en beeldhouwer wiens werk op talloze plaatsen opduikt. Een buitengewoon productieve man deze Pérez.

De parochiekerk, Iglesia de la Santa Maria de Guía (1780-1836) met een neoclassicistische façade is ook een ontwerp van Pérez, een goed voorbeeld van zijn stijl. In deze kerk staat uiteraard veel beeldhouwwerk van de kunstenaar; het lijkt zelfs meer een museum dan een kerk. Op het kerkplein is ook de leuke kunstgalerie Espacio Guía gevestigd en op nummer 3 het 17e-eeuwse Casa Quintana, een gerestaureerde Canarische woning met balkons in mudejarstijl en een mooie patio. Vanaf het kerkplein leidt een straat de heuvel op naar het kerkje Ermita San Roque.

De prehistorische rotsen van Cenobio de Valerón

Vier kilometer ten oosten van Santa Maria de Guía aan de C-801 (de oude weg naar Las Palmas) ligt een van de best bezochte en zeker een van de indrukwekkendste bezienswaardigheden van Gran Canaria. Cenobio is een groep van 350 prehistorische rotsvertrekken in lavasteen, op verschillende niveaus door mensenhanden uitgehouwen in de natuurlijke welving van een rotswand. Vanaf de weg zijn de ingangen van de vele kamers te zien die door middel van gangen en trappen met elkaar verbonden zijn. Het geheel doet een beetje denken aan een honingraat.

Vroeger dacht men dat hier de harimaguadas, de maagdelijke nonnen van de Guanchen huisden, vandaar de naam cenobio, wat klooster betekent. Waarschijnlijker is het echter dat de ruimtes door de Guanchen gebruikt werden als graanopslag, hooggelegen dus goed verdedigbaar. Bovendien beschermden de overhangende rotsen de ruimtes tegen de regen. Er zijn aanwijzingen dat de vertrekken vroeger ook waren afgesloten met houten deuren. Mogelijk had ieder gezin de beschikking over een of meer opslagruimtes, aangegeven door een stempelpatroon.

Op de top van de rots liggen zeven stenen in een cirkel, de zetels van de leden van de prehistorische ouderenraad die hier bijeenkwam. In 2007 werd deze belangrijke archeologische bezienswaardigheid na jaren van sluiting heropend voor het publiek. Via een steile trap (288 treden) is de rotswand te benaderen maar het is verboden de grotten zelf te betreden. Geopend: wo. t/m zo. 10-17 uur. De toegang is gratis; www.cenobiodevaleron.com.