De spectaculairste treinreis van Argentinië, misschien wel van heel Zuid-Amerika is El Tren a las Nubes, de trein naar de wolken. Heen en terug 434 km, een project waar in 1921 aan werd begonnen en dat pas klaar kwam in 1948 met 21 tunnels en het hoogste punt 4220 m is! 

Eigenlijk was het bestemd voor goederenvervoer naar Socompo in Chili. Maar er rijdt nu ook een (moderne)passagierstrein die een gedeelte van dit trajekt volgt (tot de viaduct La Polvorilla). . 

Je vertrekt vanuit Salta en het hoogste punt wordt bereikt na het stadje San Antonio de los Cobres dat al op 3774 m hoogte ligt. Want dan gaat de trein naar viaduct La Polvorilla en dat is een adembenemende afsluiting van de reis en tevens het hoogste punt! Maar voordat je hier bent heb je al ruim 8 uur een prachtige rit achter de rug. 

Om de steile bergen in het begin te kunnen overbruggen krijg je eerst twee zogenaamde ‘zigzaggen’. Een systeem dat ze later in Zwitserland hebben overgenomen. De trein gaat dan zigzaggend naar boven om de steile bergen te kunnen overbruggen. Het eerste stationnetje waar je dan even stopt is Ingeniero Maury, genoemd naar de Amerikaanse ingenieur die de leiding had over dit treintraject. Het volgende station is Puerta de Tastil. Je bent dan al op een hoogte van 3000 m. Hier leefde rond de 14de eeuw een grote indianengemeenschap. 

Hoe hoger je komt hoe ruiger en mooier het landschap wordt. De Altiplano van Argentinië pur sang! Je ziet cañons, prachtige rotsformaties, duizenden cactussen en lama’s. Honderden kilometers is geen gehucht of dorpje te bekennen, alleen natuur. Er is weinig vegetatie, maar de rotsformaties zijn stuk voor stuk een schilderij. 

De trein rijdt af en toe door tunnels van meer dan 150 m lengte! Na het station van San Antonio de los Cobres kom je op het hoogste gedeelte, maar ook het saaiste, want je bent op het ‘dak’ van de Altiplano. In de verte zie je nog de imposante vulkaan Nevado de Acay van 6550 m hoogte, maar om je heen is het kaal. Nu gaat het spektakel beginnen, langzaam klimt de trein naar het hoogste punt van de reis. Dat is bij La Polvorilla, een 224 m lang viaduct en je bent op 4220 m. De viaduct maakt een flauwe bocht over de vallei en is 64 m hoog! Bij dit spektakel kun je of uit je raam hangen en steil naar beneden kijken én fotograferen, of stil in je stoel zitten en hopen dat je maag zich niet gaat omdraaien, want de trein helt ook ietsjes in de bocht! Bedenk eens dat dit project begin jaren dertig van de vorige eeuw is uitgevoerd onder zeer eenvoudige omstandigheden! Duizende arbeiders hebben met eenvoudige voorwerpen en onder slechte omstandigheden en zware kou dit project gerealiseerd. Al het staal (1600 ton stalen staven) komt uit Triëst in Europa en werd eerst in een gelijkwaardige kloof daar in de buurt uitgeprobeerd. Toen werd alles per boot versleept naar Buenos Aires en kwam het hier naartoe! 

Voor de viaduct stopt de trein even en dan kun je uitstappen. Tientallen indianen uit San Antonio de los Cobres wachten je op om te proberen poncho’s, truien of andere geweven kleden te verkopen. De kwaliteit is zeer goed en van lamawol! 

Daarna stop je nogmaals in San Antonio de los Cobres voor een nationale ceremonie. Dan gaat de terugreis beginnen, deels in het donker, maar je wordt in de trein 'opgevrolijkt' door veel folkloristische muziek. Rond 11 uur 's avonds ben je terug in Salta.

Nog even wat tips. Je rijdt in een moderne goed voorziene trein, waar alles aanwezig is, zoals een restauratie- en een ambulancewagon, want de bergziekte (apunamiento) kan toeslaan. Tijdens de reis is er een duidelijke uitleg in het Engels, kortom alles is goed geregeld! Aan het einde van de reis krijgt iedereen een soort oorkonde! 

Nog een tip; je kunt ook in San Antonio uitstappen en daar overnachten. Dan overdag met de lokale bus terugrijden naar Salta. Want het is een lange rit weer terug met de trein.

Reserveer tijdig, want deze trein rijdt alleen op zaterdag. Vertrek om 07.05 vanaf het station in Salta. Het station vind je in 20 de Febrero in Salta aan het einde van Balcarce.