Een lange linde- en kastanjelaan voerde in vroegere tijden van Valtice naar het romantische jachtslot Lednice. Nu worden de twee landgoederen gescheiden door een uitgestrekt park. Oorspronkelijk bestond het tot negen vleugels uitgegroeide slot uit niet meer dan een klein gotisch fort uit het begin van de dertiende eeuw, met een daaraan grenzende boerderij. De naam, die toen al bekend was, is afgeleid van het woord voor ijs: ‘led’. Deze naam is waarschijnlijk gekozen vanwege de ijskoude temperatuur van het water in de rivier de Dyje. In 1249 verscheen de Oostenrijkse familie von Liechtenstein in beeld. Dit geslacht heeft het elegante buiten bijna 700 jaar in bezit gehad en heeft het uiterlijk van Lednice regelmatig aan de heersende smaak aangepast. Zo werden aan het einde van de zeventiende eeuw barokke accenten aangebracht. De verantwoordelijke architect was Johann Bernhard Fischer von Erlach. Uit die tijd dateert ook de manege. In de achttiende eeuw werd de classicistische Sint-Jacobskapel aan het slot gebouwd. Deze kapel kwam, tezamen met enkele woonvertrekken, in de plaats van een grotere Sint-Jacobskerk. Tussen 1843 en 1845 werd de kas toegevoegd. In deze kas, die door een Engelse architect naar het voorbeeld van een Londense wintertuin was ontworpen, wonen vrolijk kwetterende vogels te midden van tropische planten. In de tijd van de Habsburgers was deze wintertuin de grootste tropische kas in Europa. Tussen 1846 en 1858 werd Lednice verbouwd in de neogotische stijl, die ook nu nog het uiterlijk bepaalt. De opdrachtgever, Alois II van Liechtenstein had de architect Georg Wingelmüller van tevoren naar Engeland gestuurd om de tudorarchitectuur te bestuderen. Een deel van het meubilair is eveneens van de hand van bovengenoemde architect. Een aantal meubelstukken werd tijdens de Tweede Wereldoorlog beschadigd. Al voor deze oorlog zijn de meest waardevolle schilderijen door de von Liechtensteins in Wenen in veiligheid gebracht, maar het interieur doet nog steeds weelderig aan. De cassettes die de plafonds bedekken, zijn uitgevoerd in diverse, soms kostbare houtsoorten, zoals eikenhout, lindehout, larikshout en notenhout. Het meest opvallende staaltje van vakmanschap is de kunstig bewerkte houten wenteltrap in de bibliotheek. Wat de trap zo bijzonder maakt, is dat hij in zijn geheel uit één stuk eikenhout gemaakt is. Een ander kunststuk is het ivoren reliëf dat een levensboom voorstelt (di.-zo. 9-12 en 13-17 uur). Het kasteel van Lednice wordt door een meer gescheiden van een minaret die tussen 1798 en 1802 gebouwd is. (Een minaret hoort normaal gesproken bij een islamitische moskee. Vanaf deze toren roept een geestelijke de gelovigen vijfmaal per etmaal op tot gebed.) Vanaf de 60 meter hoge toren heeft u een prachtig uitzicht over het park. Uit alle delen van de wereld werd een grote verscheidenheid aan bomen, struiken en bloemen gehaald. De Verenigde Staten leverden alleen al zo’n 36.000 stuks. In deze bloemen- en bomenzee verrijzen diverse bouwsels, zoals een tempel van Apollo. Ook het huis ‘In de Drie Gratiën’ is hier te vinden. Dieper in het bos staat een gebouw in de empirestijl dat ook wel de Nieuwe Hof (Novy Dvur) genoemd wordt.