In de 17de eeuw kocht de Siciliaanse immigrant Juan Dominguez Palermo hier een groot stuk land, dat toen bestond uit weiland en moeras. Hij cultiveerde het en noemde zijn grond Los Campos de Palermo (de grond van Palermo). Begin 19de eeuw kocht generaal Rosas een groot stuk van dit land en bouwde er een zomerverblijf voor zijn buitenlandse gasten met exotische dieren en vogels. President Sarmiento liet in 1872 het grote park, 3 de Febrero, aanleggen met meren, een botanische tuin en een dierentuin. De Franse tuinarchitect Carlos Thays verfraaide dit gehele park eind 19de eeuw, zoals je dat nu ziet.

De eerste wandeling is door Palermo Chico. Het is een korte wandeling door een van de meest exclusieve wijken van de stad. Het is grotendeels ontworpen in het begin van de 20ste eeuw door de Franse tuinarchitect Carlos Thays. Een wijk waar diplomaten, de bekendste t.v. presentatrice en andere prominenten wonen.

Je vertrekt op Av. F. Pte Figueroa Alcorta aan de overkant van een bar die echt bij deze wijk hoort, Rond Point (hoek Tagle en schuin tegenover een tv-station Canal 7). Je ziet het al meteen, dit is chic Parijs, een buurt van ambassades in enorme herenhuizen en villa’s.
Je loopt naar Ramón Castilla, deze ga je links in en kom je op Plaza Gran Bourg uit. Daar is rechts een replica van het huis van generaal San Martín waar hij na de bevrijding van Argentinië in Boulogne-sur-Mer (Frankrijk) heeft gewoond. Links aan de achterkant van dit huis is de Belgische ambassade, net in die bocht, en op de eerste hoek met R. de Elizalde, Fondo Nacional de las Artes, het huis van de schrijfster Victoria Ocampo.

Beide huizen zijn van de beroemde Argentijnse architect Bustillo. Het eerste huis werd gebouwd voor een rijke Argentijnse familie in 1930 in neoclassicistische stijl. Het tweede huis is totaal anders, Victoria was een groot bewonderaar van Le Corbusier (hij maakte het basisontwerp) en zo moest haar huis ook worden. Maar toen het klaar was vond de buurt het maar niks en de ruzie liep zelfs zo hoog op, dat Le Corbusier uit Zwitserland werd gehaald om te oordelen dat dit toch een ontwerp was naar zijn idee en hij beaamde het. Eén ding is zeker, het huis valt op! Nu een cultureel centrum met goede tentoonstellingen. Open van din t/m vrij van 15-19 uur. In het weekend van 13-19.00 uur.

Iets verder op de hoek met Av. del Libertador, bevindt zich de Spaanse ambassade, ook helemaal in neoclassicistische stijl, zoals bijna alle herenhuizen in deze buurt. Maar interessanter is het paleis aan de overkant op Av. del Libertador nr. 1902, Museo de Arte Decorativo. In 1911 ontworpen in Frankrijk en als voorbeeld werden o.a. de paleizen rondom Place de la Concorde in Parijs en het Petit Trianon in Versailles gekozen.

Het rijke echtpaar Errázuriz (een Chileense diplomaat en zijn vrouw) dat dit liet bouwen had elkaar in Parijs leren kennen, en deze herinnering moest vereeuwigd worden. Ja zo ging dat in die tijd! Imposant zijn de zalen, el Gran Hall helemaal in renaissancestijl met wel de grootste open haard van Zuid-Amerika, Salon de Baile (de danszaal) in rococostijl met metershoge spiegels en el Comedor (de eetkamer) geheel in Lodewijk XVde-stijl, zo uit Versailles overgenomen. Vierduizend decoratieve voorwerpen van de middeleeuwen tot de 20ste eeuw kun je er zien! Er is ook een tearoom (Croque Madame) met terras in de tuin. ?Open van 14-19 uur, 's maandags gesloten. Op de hoek van Av. del Libertador en Pereyra Lucena.

Je loopt nu weer terug richting Palermo over de Av. del Libertador en op nr. 2373 aan de overkant is Museo Hernandéz, het heet eigenlijk Museo de Motivos Argentinos. Het is een eerbetoon aan de schrijver, José Hernandéz die in 1872 het beroemde gauchoboek Martín Fierro heeft geschreven. In het museum bevindt zich een collectie aan gaucho- en plattelandsvoorwerpen, maar er zijn ook voorwerpen van de indianenculturen. Open van wo. t/m vr. van 13-19 uur. In het weekend van 13-20 uur.
Nu ga je bij de volgende hoek San Martín de Tours rechts in en loop je door tot Av. F. Pte Figueroa Alcorta. Deze steek je over want schuin aan de overkant. rechts op de hoek met San Martín de Tours is Museo Renault dat is ondergebracht in Palacio Alcorta, een groot pompeus gebouw uit 1927.

Aan de andere kant de trots van Palermo, Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires kortweg Malba genoemd. In dit moderne gebouw, dat geopend werd in 2001, wordt een privécollectie van Zuid-Amerikaanse kunst van de 20ste eeuw tentoongesteld. Van Frida Kohla en Fernando Botero tot moderne Argentijnse schilders zoals Antonio Berni en Xul Solar. Deze mooie collectie (meer dan 200 objecten) is van een steenrijke Argentijnse ondernemer en kunstliefhebber, Eduardo Costanini, die dit museum liet bouwen voor ruim 25 miljoen dollar. Het is zeker de moeite waard om te bezoeken, niet alleen vanwege de exposities maar ook voor de architectuur. ?Open van wo. t/m ma. van 12-20 uur. Woensdag tot 21 uur.

Ook achter museum Malba is het mooi wandelen door de straten Ombú en Juez Tendin. In de topjaren van de Argentijnse filmindustrie tussen de jaren dertig en vijftig van de vorige eeuw woonden hier de bekendste Argentijnse filmsterren en werd deze buurt ook wel Beverly Hills van Buenos Aires genoemd.

De tweede wandeling gaat door Palermo, het groene hart van de stad. Het vertrekpunt is Plaza Italia een druk plein waar Av. Santa Fe, Av. Sarmiento en Av. Las Heras samenkomen. Met rondom een dierentuin, een botanische tuin (Jardin Botánico) en links Sociedad Rural Argentina. Op dit terrein worden jaarlijks, begin augustus, de grootste en mooiste koeien, paarden en schapen tentoongesteld op een groot binnenterrein, omringd door statige gebouwen die dateren van 1866.

De dierentuin uit 1890 heeft een vreemde architectonische uitstraling. Ga maar eens naar de olifanten. Hun gebouw (Palacio de los Elefantes) is een replica van een beroemde tempel uit Bombay, alsof de dieren zich dan meer thuis zouden voelen. Zo staan er nog meer van die ‘prachtige‘ gebouwen (zoals een Japanse pagode, een Egyptische tempel en er is een tropisch oerwoud). Want de toenmalige directeur Eduardo Holmberg vond bij de bouw van de dierentuin dat beesten in gevangenschap het beste in een omgeving (kooi) konden leven dat leek op het land waar ze vandaan kwamen! Toch is het niet echt een bezoek waard! Ingang op Plaza Italia. Open van 10-18 uur.

Maar wel van belang is Jardin Botánico, een ontwerp van de beroemde Franse tuinarchitect Calos Thays in 1892. Hij haalde duizenden planten en bomen uit heel de wereld naar deze tuin en na ruim 10 jaar inventariseren was de opening. Het is 7,5 ha groot en onderverdeeld in verschlllende tuinen, zoals een Romeinse of een Franse tuin en de Invernadero, een enorm glazen gebouw in art-nouveaustijl, waar het binnen tropisch warm is. Toegang gratis en de ingang is op de hoek van Av. Santa Fe en Plaza Italia. Open van 8-18 uur.

Aan de andere kant op de hoek van Lafinur en Guttierrez is het Museo Evita, gehuisvest in een mooi neokoloniaal gebouw. In 1948 kwam hier haar stichting voor hulp aan o.a. ongehuwde moeders en opvang voor kinderen. Op 26 juli 2002 werd dit museum geopend, omdat het toen 50 jaar geleden was dat ze was overleden. Je kunt duidelijk haar leven volgen van haar jeugd tot beginnend actrice en daarna La Primera Dama (first lady) van Argentinië. Er staan ook veel voorwerpen zoals kleding, schoenen en haar juwelen. Er is wel een leuk winkeltje met souvenirs van Evita en een café/restaurant met een heerlijk terras in de tuin. Open van di. t/m zo. van 14-19.30 uur.

Als je terugloopt richting dierentuin kruis je Calle Republica de la India (een van de mooiste straten van de wijk met al zijn plantanen), deze ga je rechts in richting Av. del Libertador. Je ziet dan links op het grote kruispunt een verschrikkelijk bombastisch standbeeld, Monumento de los Españoles. Het is in 1910 geschonken door de Spaanse regering, ter gelegenheid van het feit dat honderd jaar geleden de eerste regering werd geïnstalleerd.

Links en rechts er achter ligt het grootste en mooste park van de stad, Parque 3 de Febrero ook wel Bosques de Palermo (de bossen van Palermo) genoemd. Je kunt er wandelen, joggen, fietsen en skaten, maar het is te groot om alles te zien, daarom wandelen we door het belangrijkste deel. Je steekt bij Av. Sarmiento en Av. del Libertador over en je gaat via Av. Iraola richting Lago de Palermo. Als eerste kom je bij de entree van de mooie Paseo del Rosendal, een enorme rozentuin waar meer dan 6000 verschillende rozen bloeien en prachtige priëlen staan, en loop je naar de mooiste brug van Buenos Aires, Puente Blanco, aan de andere kant van het park! Vooral in het weekend is het hier gezellig druk rondom de brug en het meer met fietsbootjes, families die picknicken, joggende Porteños en spelende kinderen.

Aan de overkant is Museo Eduardo Sívori. Dit museum is genoemd naar een Argentijnse schilder en heeft een interessante collectie moderne kunst uit de 20ste eeuw. Met een heerlijk terras in de tuin en een goed moment om de wandeling af te sluiten. Adres: Av. de la Infanta 555 open van di. t/m vr. van 12-19 uur. In het weekend van 10-19 uur.

De laatste wandeling door Palermo Viejo, het oude Palermo, is totaal verschillend van de bovenstaande wandeling. Dit is dé uitgaanswijk voor modieus Buenos Aires, hier zijn de meest hippe en trendy restaurants en de leukste winkeltjes van de stad. Hier komen genieters, hier experimenteren jonge talentvolle mensen met nieuwe restaurants of exposeren in art galeries, aankomende (top)designers krijgen er een kans in de vele interieurwinkels. Ook de boetieks zijn vaak van jonge veelbelovende ontwerpers of stylistes, want de grote merken, zoals in elders in de stad zul je hier niet vinden. Ook tref je er kleine (experimentele) theaters en werkplaatsen van ambachtslieden aan.

Tijdens de immigrantenstroom eind 19de eeuw kwamen hier veel Armeniërs, Grieken en Oost-Europeanen. Dat zie je aan de Casas Culturales, de restaurants en de kerken. In 1920 verhuisde de jonge schrijver J. L. Borges met zijn ouders naar Calle Serrano 2135, nu is deze straat omgedoopt in Calle Borges.

Palermo Viejo ligt tussen vier grote avenida’s, in het noorden Av. J. B. Justo en Santa Fe, in het zuiden Av. R. Scalabrini Ortiz en Av. Cordoba. Rondom Plaza Cortázar noemt men Palermo Soho en aan de andere kant van de spoorlijn Palermo Hollywood (vanwege enkele grote televisie- en radiozenders en audiovisuele productiemaatschappijen, zoals EndeMol).

Palermo Soho heeft een levendig dorpskarakter dat zijn charme heeft. Plaza Cortázar is het centrale plein voor het begin van de wandeling. Sinds 1999 heeft het deze naam, want daarvoor was het Plaza Serrano. De taxichauffeur die mij hier naartoe bracht kende alleen de laatste naam van dit plein, dus dat was wel even zoeken. Je merkt al meteen het dorpse karakter, volop cafeetjes, intieme terrasjes en veel laagbouw. In zijn boek, Hopscoth, schreef de schrijver Julio Cortázar over deze wijk, die hij regelmatig bezocht als hij uit Parijs naar Buenos Aires overkwam. Vandaar dat het plein zijn naam heeft gekregen.

Dan ga je Honduras in tot aan Armenia of Malabia, het is een leuke relaxte winkelstraat met veel boekiekjes van jonge ontwerpers. Daar ga je links af en loop je naar het andere sfeervolle plein, Plaza Armenia. Ook hier een en al levendigheid met terrassen en restaurants. Vooral eind van de middag en 's avonds is het hier goed vertoeven. Dan kun je via Costa Rica of Nicaragua terug wandelen naar J. L.Borgés, daar ga links in en kom je vervolgens weer op Plaza Cortázar uit.