In de 16e eeuw vestigden zich weliswaar enkele vissers langs de meren en ontstonden er kleine dorpjes, maar pas na het verdrijven van de Turken kreeg men belangstelling voor de plaats. Vooral uit economisch oogpunt, het huidige Bourgas ligt aan de grootste Bulgaarse baai (Burgaski zalev) van de kust, was men zeer geïnteresseerd en met Britse en Franse hulp werd de haven in hoog tempo ontwikkeld. Als gevolg van de West-Europese steun durfden ook andere geïndustrialiseerde landen het wel aan om bedrijven te vestigen in Bourgas en het duurde dan ook niet lang of de stad was van grote economische betekenis, groter dan enige andere stad langs de kust.

Daarbij kwam nog dat, direct nadat men de haven op orde had, er een spoorwegverbinding werd aangelegd tussen Sofia en Bourgas, waardoor de aanvoer van goederen vanuit het binnenland naar de kust geregeld was. Bourgas werd de belangrijkste uitvoerhaven voor granen en wol. Met de ontwikkeling van de landbouw kwamen daar later ook nog suiker en tabak bij en, tegenwoordig, katoen. Het verbaasde niemand dat Bourgas ook een belangrijk centrum werd van de arbeidersbeweging die, onder leiding van Georgi Dimitrov, in die tijd een geweldige groei doormaakte. Ook de oudste economische pijler van Bourgas bleef bestaan, de visserij maakte een ongekende bloeiperiode door. Daar kwam een einde aan toen in 1944 Bulgarije een satellietstaat werd van de Sovjetunie.

Invloeden van het sovjetregime zijn ook in Bourgas duidelijk merkbaar. De revolutiebouw maakte van de nieuwbouwwijken van de stad grauwe betondorpen en het is dan ook geen wonder dat zo’n 60 jaar na dato de verpaupering onverbiddelijk toeslaat. Trouwens, ook in de stad zelf zult u weinig moois aantreffen, al is het centrum vol van gezelligheid met winkels waar u voor Bulgaarse prijzen West-Europese zaken kunt aanschaffen. In de ul. Aleksandrovskat is het goed toeven. Vele terrasjes nodigen de passant uit om Bourgas aan zich voorbij te laten trekken.

Buiten het centrum overheerst de industrie. Petrochemische industrie, haventerreinen, allerlei industrieterreinen voor middelgrote en kleine industrie, veel vrachtverkeer die lading brengen en halen, kortom industriëler kan bijna niet. Er zijn dan ook maar weinig zaken die extra aandacht vragen.

Een tweetal gebouwen valt op in het centrum: het centraal station en het gebouw van de vrije universiteit. Deze universiteit was de eerste in Bulgarije waar men zich zonder bemoeienis van welke instantie dan ook, kon inschrijven. Uiteraard kon men ook niet rekenen op financiële steun van de overheid. Om een goed idee te krijgen omtrent het bestaan van de stad zou u wellicht een bezoek kunnen brengen aan het historisch museum, het etnografisch museum of het natuurwetenschappelijk museum. Vooral het laatste laat interessante zaken zien.

Er is ook nog een archeologisch museum, maar u begrijpt, dat is meer een statussymbool met geleende items uit verre omstreken, dan dat het veel toevoegt over uw kennis over de historie van de stad. Elk jaar, aan het einde van augustus wordt in de stad een internationaal festival gehouden waarbij volksmuziek en -dans centraal staan.