De belangrijkste attractie van Inari is het Saamimuseum SIIDA, aan de overkant van de rivier Juutuanjoki. Het in 1998 geopende museum is een samenvoeging van het Noord-Lapland natuurcentrum, een museum over de Saamicultuur en het al langer bestaande openluchtmuseum. Diverse exposities tonen hoe mens en natuur zich aangepast hebben aan het leven in het barre noorden van Europa. Het openluchtmuseum toont een tiental oude woningen en vissershutten van de Saami, die na de Tweede Wereldoorlog uit alle uithoeken van Lapland bij elkaar zijn gebracht. Ook zijn er voorbeelden van een Saami 'gammi' (plaggenhut), 'gåthie' (piramidevormig hutje) en 'kota' (tent) nagebouwd en is er een uitgebreide verzameling primitieve houten vallen.

Bootexcursie Inarimeer

Tegenover het museum is de steiger van de MS Inari II, waarmee u een interessante bootexcursie over het meer kunt maken naar het 30 m hoge rotseiland Ukonkivi, dat u vanuit Inari als een scherpe punt in het meer kunt zien liggen. Het eiland was vroeger een heilige plaats (Seita) voor de Saami, die hier de god Ukko (van de donder) vereerden. De boot stopt bij het eiland, waar u de gelegenheid hebt om naar de top te klimmen voor het uitzicht. Op de weg terug vaart u langs een oud begraafeiland van de Saami, en bestaat de mogelijkheid om uit te stappen bij de baai van Piepavuono, waar u een wandeling kunt maken naar de wilderniskerk van Pielpajärvi.

De wilderniskerk van Pielpajärvi

Dit houten kerkje op een afgelegen plek in het bos ten westen van het Inarimeer was lange tijd een belangrijke ontmoetingsplek voor de Saami rond Inari. Het is de oudste kerk van de uitgestrekte gemeente Inari, gebouwd tussen 1754 en 1760. De kerk vormde het religieuze centrum van Inari tot 1888, toen aan de monding van de Juutuanjoki een nieuwe kerk werd gebouwd en het huidige dorp Inari verrees. De wilderniskerk raakte in verval en stond jarenlang leeg tot men in 1970 begon met de restauratie. Tegenwoordig wordt de kerk slechts af en toe gebruikt voor huwelijksdiensten en midzomernachtvieringen. U kunt het kerkje binnengaan en de luiken openen; de kerk maakt met zijn donkere en sobere interieur een verlaten indruk. Vroeger stond op het veld voor de kerk een flink aantal kerkhutten of kota's, houten huisjes die door families die ver van de kerk woonden werden gebruikt om te overnachten wanneer ze naar belangrijke gelegenheden als doop en huwelijk kwamen. Al deze hutjes zijn vergaan, en de plekken zijn alleen nog aan een afwijkende begroeiing te herkennen. Voor wandelaars is er een daghut gebouwd met een vuurplaats en een sauna en 's zomers is er vaak een gids aanwezig die uitleg kan geven over het kerkje.