Op 60  km ten oosten van Posadas aan de RN 12 ligt de best bewaarde en grootste missiepost van het land, San Ignacio Mini. Het is in 1696 gesticht door de jezuïeten, die uit Brazilië waren verdreven. Hier vestigde zich een gemeenschap van duizenden Guaraní-indianen en de jezuïeten noemde het San Ignacio Mini. Want het zou een kleine kopie van de missiepost San Ignacio Guazú uit Brazilië worden. Deze hadden ze in 1629 moeten verlaten. Er kwam een school, een klooster, een kerk, met daaromheen werkplaatsen en verblijven voor de indianen. De kerk, waarvan de ruïnes nog goed te zien zijn, had torens die 74 m hoog waren. Dit was het meest imponerende bouwwerk van de missiepost, prachtig van vorm, gemaakt van rode en okergele zandsteen uit de Paraná-rivier. Deze bouwstijl wordt ook wel guaraní-barok genoemd, zoals te zien is aan die prachtige reliëfs op en rond de muren, gemaakt door Guaraní-indianen en ontworpen door een Italiaanse architect. Het is een verrassende combinatie van katholieke Europese invloed met Inca-elementen. Deze kerk werd gebouwd in 1724. Gelukkig is er redelijk wat van overgebleven. Daarachter ligt het centrale plein, Plaza des Armas, waar je nog goed de contouren van de huizen kunt zien, alwaar de indianen en de paters woonden. Want natuurlijk woonden zij allemaal keurig gescheiden. 

In 1733 telde deze missiepost ruim 4300 bewoners, maar toen rond 1767 koning Carlos III alle jezuïeten uit deze streek terugriep naar Spanje, raakte niet alleen San Ignacio maar ook de andere missieposten in verval. De meeste indianen vertrokken en tegen het einde van de 18de eeuw woonde hier vrijwel niemand meer. In 1817 heeft de Paraguyaanse dictator Roderíguez de Francia de missieposten in de regio in brand gestoken en geplunderd en was het gedaan met de roemrijke historie. Pas in 1903 heeft men deze ruïnes teruggevonden, overwoekerd door een enorm bos. Bij de ingang van het park is een museum, waar duidelijk op schaal de missiepost is nagemaakt met voorwerpen die men hier gevonden heeft. Om een compleet beeld te krijgen is een bezoek aan dit museum aan te raden. 

De hoofdingang is bij Calle Alberdi. De openingstijden zijn van 7-19 uur. Zomers is er een lichtshow tussen de ruïnes, deze begint rond 19.30 uur. 

De bus stopt in de hoofdstraat, Av. Sarmiento, van het gelijknamig dorpje en je ziet zelf halverwege deze avenida borden naar de ruïnes. Je zult wel merken dat het dorpje geheel van het toerisme leeft, maar op een vriendelijke manier. Een ander interessant bezoek is aan het huis van de Argentijnse schrijver Horacio Quiroga (1878-1937). Hij schreef novellen over de regio en vooral de natuur, maar maakte ook in 1903 de eerste foto’s van de pas ontdekte ruïnes van San Ignacio. Zijn (houten)huis is een typisch voorbeeld van de bouwstijl uit die tijd (het is een replica). Je ziet er veel van zijn persoonlijke spullen en je hebt een mooi uitzicht over de rivier de Paraná. Dan kun je je wel voorstellen dat hij een groot liefhebber van de natuur was!

Je vindt het op het einde van San Martín, links van Av. Sarmiento. Elke dag open van 8-18 uur.