In de begin jaren negentig van de 20e eeuw werd daarom besloten om de fabrieken waarvan de eigenaren niet meer van plan waren zich opnieuw in Uganda te vestigen aan de staat te laten vervallen, waarna deze, door het aantrekken van investeerders, zou proberen de bedrijven nieuw leven in te blazen. Ook in industrieel opzicht is Uganda een partner waarmee men graag wil samenwerken. De problemen zijn echter zowel in financieel als in organisatorisch opzicht te groot om op korte termijn resultaten van betekenis te kunnen verwachten.

Niettemin, de economische groei bedraagt gemiddeld 5% per jaar waarbij het opvallend is dat de teelt van snijbloemen een meer dan gemiddelde vlucht genomen heeft, mede dankzij Nederlandse inbreng. Meer dan 10.000 mensen vinden inmiddels werk in deze tak van industrie, waarmee Uganda inmiddels tot de top-5 van Afrika behoort. Voor 2010 wordt een economische groei verwacht van 7,4% en in 2011 zelfs 7,9%. Van de binnenlandse economische activiteiten neemt de landbouw 35% voor zijn rekening, de industrie slechts 26% en de dienstverlenende sector 39%. Voor veel producten is Uganda dan ook afhankelijk van het buitenland. Het enige dat men in voldoende mate voorhanden heeft is energie. Ruim 99% van de totale energie wordt opgewekt middels waterkrachtcentrales aan de boorden van de Nijl nabij Jinja. De manier waarop dit gebeurt maakt milieubewegingen echter niet vrolijk.

Dankzij de vele rivieren ziet u overal in het land steenovens in diverse fases van opbouw of afbraak. Klei uit de rivier wordt met zand en soms met een klein beetje cement vermengd. Nadat de stenen gevormd zijn worden ze in lagen opgetast waarbij ruimte gehouden wordt voor brandstof. De oven wordt er als het ware als een mantel overheen gebouwd, afgesmeerd met klei en ten slotte aangestoken. Na enige tijd wordt de ommanteling verwijderd, de stenen laat men afkoelen waarna ze voor gebruik gereed zijn.