In 1815 was er al op het Weense Congres gesproken over de losmaking van Griekenland van het Turkse Rijk, maar dit werd toen tegen gehouden door Engeland die het niet zag zitten om de Ionische eilanden die het al op de Turken had veroverd, af te geven. Pas in 1833 is de Griekse onafhankelijkheid met hulp van Frankrijk, Engeland en Rusland eindelijk een feit. Het Griekenland van toen was wel lang niet zo groot als het nu is. Zo werd Kreta bijvoorbeeld autonoom.

De invloed van de Filhellenen, een groep sympathisanten in Europa die geld, wapens en vrijwilligers richting Griekenland stuurden om te helpen in de strijd tegen de Turken, op de bevrijding van Griekenland was groot. Deze groep die hoofdzakelijk bestond uit rijke Britse aristocraten, dweepte met de Klassieke Oudheid en zag de Grieken als regelrechte afstammelingen hiervan. Als deel van hun culturele opvoeding maakten ze een 'grand tour' langs alle hoogtepunten uit de klassieke geschiedenis. Lord Byron was de bekendste exponent van deze stroming. In 1824 formeerde hij een legertje van vijfhonderd man en vocht mee in de vrijheidsoorlog tegen de Turken. Hij stierf echter drie maanden later aan malaria.

Om de stabiliteit van het land te waarborgen krijgt Griekenland in 1833 een koning: de Beierse Otto I. Drie jaar later wordt hij opgevolgd door de Deen George I. Als huwelijkscadeau voor de nieuwe koning krijgt Griekenland de Ionische eilanden terug van Groot-Brittannië.