Geschiedenis van Washington

Tot ver in de 17e eeuw woonde een Indiaanse stam genaamd Nacotchtank in en rond het gebied van het huidige Washington DC. De bewoners van het gelijknamige dorp Nacotchtank leefden vooral van de handel in beverpelzen. De eerste melding van dit volk werd opgetekend door Kapitein John Smith in 1608, waarbij hij vermelde dat het vriendelijke mensen waren. De volgende die kennis maakte met deze indianen was de Engelse kapitein Henry Fleet in 1622. Hij pakte het heel anders aan. Samen met een andere Indiaanse stam, de Patawomeck, viel hij de Nacotchtank aan en vermoorde 18 man en brandde het dorp plat. Het jaar erop werd Fleet echter door de stam gevangen genomen en deze hield hem vijf jaar gevangen. Blijkbaar werd hij goed behandeld, want na zijn ontsnapping keerde Fleet al snel terug naar de Nacotchtank en handelde vanuit het dorp jarenlang in pelzen met Europeanen en andere overzeese handelaren. Aan het einde van de 17e eeuw hadden ziekten waartegen de Indianen niet bestand waren veel levens geëist en de meeste overgebleven mensen van de stam vluchtten naar het nabijgelegen huidige Theodore Roosevelt Island.

Lees meer

Gedurende de volgende jaren vestigden zich steeds meer westerlingen in het gebied en in 1790 werd het District of Columbia opgericht. Dit district, waarvoor Virginia en Maryland land opgaven, dient sinds 1800 als zetel van de federale regering. Lange tijd was er strijd over of dit gebied de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten moest worden. Philadelphia was tot die tijd de hoofdstad, maar een aantal belangrijke staatsmensen uit Virginia besloot anders. Zij wilden een stad aan de Potomac Rivier en uiteindelijk werd dit Washington DC, waarbij de steden Washington, Georgetown en Washington County samen werden gevoegd.

De stad is genoemd naar de toenmalig regerende president George Washington. Samen met stadsplanner Pierre L’Enfant besloot hij in 1791 hoe de nieuwe stad eruit moest komen te zien. Er werden brede straten gepland, met een centrale laan (Pennsylvania Avenue) waar alles samen moest komen en veel stadsparken en groen. Uiteindelijk werd L’Enfant in 1792 al ontslagen, maar een groot deel van de plannen werden alsnog uitgevoerd, tot en met de locaties van de monumenten en staatsgebouwen.

Washington D.C. kende lange tijd een stagnerende groei. De stad had zelf geen enkele industrie en daardoor een constant gebrek aan geld tot na de Burgeroorlog. Rond de tweede helft van de 19e eeuw waren er steeds meer wijken in Washington DC voor de vele slaven gebouwd, die inmiddels ook werkeloos waren. In 1862 besloten de Republikeinen de slavernij af te schaffen. Zo konden ze ineens veel extra stemmen winnen.

Na de Burgeroorlog werd alles in het werk gesteld om Washington DC meer aanzien te geven en de federale regering begon te investeren in de opbouw. Daardoor ontwikkelde de stad zich ineens in een enorm tempo en werd het daarna pas echt gezien als de hoofdstad van de Verenigde Staten.

Tegenwoordig is Washington DC een stad van allure en pracht en praal. De enorme hoeveelheid aan statige gebouwen en monumenten, de aanwezigheid van staatsbedrijven als de FBI en het Pentagon en natuurlijk het Witte Huis en het Capitool maakt dat men trots op de stad is.