Maar voor velen was het niet genoeg omdat niet iedereen werd opgepakt en veroordeeld. Maar Alfonsín moest schipperen, want de militairen wilden geen massale veroordelingen en een coup stond zo weer voor de deur. Economisch ging het ook niet goed, de inflatie nam met honderden procenten per jaar toe en wat een euforie was veranderde in een teleurstelling. Alfonsín kwam onder druk, aan de ene kant de militairen die niet meer veroordeeld wilden worden, aan de andere kant de Argentijnen die brood op de plank wilden. En de Wereldbank eisde geld, want de torenhoge schuld, door de militairen, moest afbetaald worden. Maar het reusachtige bureaucratische overheidsapparaat slokte bijna al het geld op. Alfonsín kondigde in 1985 zware bezuinigingen aan en een prijzenstop, want de inflatie was al tegen de 1100% per jaar. De peso, de Argentijnse munt, werd vervangen door de austral. Met deze nieuwe munt wilde de regering de Argentijnen een nieuwe impuls geven. Het mocht slechts even baten, de kritiek op zijn economisch en sociaal beleid bleef. Het waren voornamelijk de peronistische vakbonden en de militairen. Want verschillende legerkampen waren in opstand gekomen en er braken opstandjes uit. Tijdens die onderdrukking vielen tientallen doden, daarbij kwamen nog enorme stakingen die vrijwel het hele land platlegde. Toen ook nog de austral devalueerde en de financiële wereld in paniek raakte kondigde Alfonsín aan zich terug te trekken en presidentsverkiezingen uit te schrijven.

Een populist, advocaat, charmeur en ex-gouverneur uit de provincie La Rioja won de verkiezingen. Hij was lid van de Partido Justicialista, de peronistische partij. Een man die het peronisme anno jaren negentig een nieuw gezicht zou geven: Carlos Menem.