De kust van de Indische Oceaan bestaat voor het grootste gedeelte uit zandstrand. Voor de kust bevindt zich een langgerekt koraalrif dat het zwemmen en surfen bijzonder veraangenaamt. De onderwaterwereld is er op vele plaatsen adembenemend. De talrijke inhammen in de kust maken het geheel nog eens extra aantrekkelijk. Op veel plaatsen is het, ondanks de populariteit van een verblijf aldaar, mogelijk om eenvoudig een ‘privéstrand’ te ontdekken. Al die grillige vormen maken de kustlijn ook bijzonder lang. Gaan we uit van een kustlijn die tussen Tanzania en Somalië ongeveer 450 kilometer lang is, met de schiereilanden en inhammen erbij gerekend komt men gemakkelijk aan 1000 kilometer. Dat een groot gedeelte van de kustlijn bestaat uit hagelwitte (soms brede) zandstranden, dan is duidelijk waarmee de kust van Kenia zijn bezoekers trekt.

De bergen vormen een verhaal apart. Tot op grote hoogte worden koffie en thee, zeer belangrijke exportproducten voor Kenia, maïs en andere landbouwproducten verbouwd die men nu niet direct op die hoogte zou verwachten. De bergen zijn gevormd in de tijd dat Rift Valley ontstond. Eigenlijk is het geen dal in de echte betekenis van het woord, maar een gevolg van breuken in de aardkorst en het werken van de onderlagen van de aarde. De Great Rift Valley vindt zijn oorsprong in Turkije en loopt via de Dode Zee en de Rode Zee naar Ethiopië waar hij zich splitst in een oostelijk en een westelijk gedeelte. Het oostelijke gedeelte loopt via de westoever van Lake Turkana en de provincie Rift Valley naar Zuid-Kenia en vervolgens via Tanzania naar Malawi. De westelijke arm bereikt dat land via Oeganda en Tanzania. De armen komen weer bij elkaar in Lake Nyasa, en eindigen ten slotte voor de kust van Mozambique. Rift Valley is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de afscheiding van Madagaskar van het vasteland. De totale lengte van de Great Rift Valley bedraagt ruim 9700 kilometer!

Nauwelijks bevaarbare rivieren maken grote delen van het land tot een vruchtbaar gebied en het is dan ook geen wonder dat de landbouw het belangrijkste bestaansmiddel is. Als gevolg van het feit dat er door het gehele land grote gebieden werden geculti-veerd, kan Kenia tot de vruchtbaarste landen in dit deel van Afrika gerekend worden. Mede daardoor en als gevolg van kaalslag om andere redenen zijn de tropische wouden echter vrijwel verdwenen. Slechts op enkele plaatsen kan men nog oerbos terugvinden, deze zijn zonder uitzondering als beschermde gebieden aangewezen.

Maasai en andere volkeren leven van de veeteelt die dus van groot belang is voor het land. De kwaliteit van het vee laat echter te wensen over en door veel boeren wordt landbouw en veeteelt daarom als gemengd bedrijf uitgeoefend. Op sommige plaatsen zal het vee u aan thuis doen denken. De overheid stimuleert de melkveehouderij enorm en het is daarom niet verwonderlijk dat er Nederlands vee bij de fokkerij wordt ingezet.

Ook de rozenteelt heeft een oranje randje. Diverse Nederlandse rozenkwekers hebben zich in Kenia gevestigd en het grootste gedeelte van de ‘Nederlandse’ rozen komt dan ook uit Kenia. In de omgeving van Naivasha ziet u geweldige kassen staan waarin dit belangrijke exportartikel wordt geteelt.

Visserij vormt een bestaansmiddel voor slechts een klein deel van de bevolking. Vooral langs Lake Victoria vindt men nog beroepsvisserij. Men heeft echter een probleem: de nijlbaars. Want hoewel deze vis op veel menu’s van betere restaurants in West-Europa prijkt, in Kenia zelf kijkt men er nauwelijks naar om. Dezelfde nijlbaars, een veelvraat van jewelste die gemakkelijk 200 pond zwaar kan worden bij een lengte tot wel twee meter, is er de oorzaak van dat het leven van veel kleinere en voor de Kenianen aantrekkelijker vissoorten in Lake Victoria uitgesloten is.

Op diverse plaatsen bevinden zich moerassen en meren. Kenia heeft als groot voordeel ten opzichte van zijn buurlanden dat de tseetseevlieg, de veroorzaker van de gevreesde slaapziekte, ondanks de aanwezigheid van het vele water, nauwelijks meer voorkomt.

Ook ónder de grond is Kenia interessant al zijn de delfstoffen van weinig betekenis voor de economie. Soda is de belangrijkste ervan en deze delfstof wordt dan ook geëxporteerd. Verder vindt men er zout, kalk, mica en koper. Er zijn vindplaatsen van goud, diamanten en edelstenen (waaronder robijnen en smaragden). De hoeveelheden zijn echter meestal te gering om winstgevend geëxploiteerd te kunnen worden. Er wordt gips, grafiet, tin en porseleinaarde gedolven.