In 1936 was door de Indiërs de Parti Travailliste (Arbeiderspartij) opgericht. Zij gingen de straat op om te demonstreren voor betere arbeidsvoorwaarden en algemeen kiesrecht. Onder de bezielende leiding van de hindoe-arts Seewoosagur Ramgoolam (1900-1985) werd de partij in de jaren vijftig van de 20e eeuw een machtig politiek instituut.

Algemeen kiesrecht kwam er in 1947 voor iedereen vanaf 21 jaar die een eenvoudige zin kon schrijven in welke Mauritiaanse taal dan ook. Ramgoolam leidde de Mauritianen naar onafhankelijkheid en de Arbeiderspartij bleef tot begin jaren tachtig een hoofdrol spelen in de regering. Daarna begon de oppositie zich te roeren, vooral de marxistisch georiënteerde Mouvement Militant Mauricien (MMM) onder leiding van de charismatische Paul Bérenger. Samen met de Parti Socialiste Mauricien (PSM), later Movement Socialiste Mauricien (MSM) won de MMM de verkiezingen van 1987 en 1991.

Bérenger en Sir Aneerood Jugnauth van de PSM waren tussen 1987 en 1995 beurtelings premier. De verkiezingen van 1995 brachten opnieuw de Arbeiderspartij in de regering met Navin Ramgoolam, kleinzoon van Seewoosagur, als premier. Vanaf 2000 regeerden de PSM en MMM weer tot zij na de verkiezingen van 2005 weer werden afgelost door Navin Ramgoolam.