Het bekendste Griekse instrument is de bouzoúki, een soort luit met een lange hals en vier snaren. De klank van de bouzoúki is onmiskenbaar Grieks. Hij wordt gebruikt in de typische toeristendeuntjes, maar is ook het belangrijkste instrument bij de Rebétika die ook wel de Griekse Blues wordt genoemd.

De Rebétika ontstond begin vorige eeuw en was de muziek van de zelfkant van de maatschappij. Net als bij de Amerikaanse Bluesmuziek gaan de teksten vaak over verloren of onmogelijke liefdes en over de ellende van het bestaan. In de teksten wordt ook wel eens het gebruik van drugs verheerlijkt en er zit vaak een politiek getinte boodschap in. Niet zo gek dus, dat Rebétika-muziek in verschillende periodes in de Griekse geschiedenis verboden was.

Een wat vrolijker en gemakkelijker in het gehoor liggende variant op de Rebétika is de Laïká die in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw populair werd. In de jaren zeventig ontstond er een revival van de Rebétika en deze muziek is in het Griekenland van nu nog steeds erg geliefd.

Opzwepende melodietjes

Iedere streek en eiland heeft wel zijn eigen soort muziek en zelfs zijn eigen instrumenten. Op de eilanden in de Egeïsche Zee wordt veel gebruik gemaakt van de viool en de luit (laoúto) samen met allerlei slaginstrumenten. Ook een kleine doedelzak (tsamboúna) en de fluit (floyéra of panávli) worden veel bespeeld. Op Lesbos bespeelt men de sandoúri, een cimbaal met een helder tinkelend geluid.

De Ionische eilanden hebben weer een hele andere muzikale traditie. Deze eilanden zijn nooit of niet zo lang door de Turken bezet geweest en zijn daar muzikaal gezien dus nauwelijks door beïnvloed, in tegenstelling tot de eilanden in de Egeïsche Zee. Omdat ze lang onder Italiaans bewind hebben gestaan, doet de muziek ook meer Italiaans aan. De kantádes (liedjes) worden hier steevast begeleid met gitaar en de mandoline.

De muziek op Kreta verdient nog een aparte vermelding omdat die in heel Griekenland beroemd is. Belangrijkste instrument op Kreta is de lýra, een klein strijkinstrument met drie snaren waaruit hele snelle opzwepende melodietjes getoverd kunnen worden. De lyraspeler wordt meestal begeleid door twee luitspelers die met hun instrumenten het ritme aangeven. De teksten van Kretenzische liederen worden vaak gesproken. Er komt ook heel vaak improvisatie bij kijken. Deze geïmproviseerde liedjes heten Mandidádes.

De Griekse Madonna

Ook Griekse popmuziek is razend populair in eigen land. Vaak worden hierbij traditioneel klinkende instrumenten voorzien van een pakkende beat. Zangers en zangeressen hebben een wat klagerig stemgeluid wat ons eerder Arabisch of Oost-Europees aandoet. Griekse popmuziek heeft dan ook meer gemeen met de muziek uit de buurlanden als Turkije en ex-Joegoslavië dan de op Groot-Brittannië en de Verenigde Staten georiënteerde Westerse popmuziek.

De Griekse jeugd heeft veel idolen. Een van de bekendste Griekse populaire artiesten is Anna Vissi, ook wel de Griekse Madonna genoemd. Deze op Cyprus geboren zangeres vertegenwoordigde haar land al drie keer bij het Eurovisie Songfestival en heeft ook enkele Engelstalige albums uitgebracht.