Want vlak achter Plaza de Mayo ligt de ‘City’ zoals de porteño’s het noemen, het ‘Wallstreet’ van Buenos Aires. In het midden staat trots de Pirámide de Mayo, een kleine obelisk met daarbovenop het standbeeld van de god van de oorlog ‘Belona’. Een monument ter herinnering aan de revolutie van 25 mei 1810 toen een verlopige regering de macht van de Spanjaarden overnam. Het beroemdste en opvallendste gebouw is Casa Rosada (roze huis, vanwege zijn zalmkleurige muren) het presidentieel paleis. Het werd gebouwd in 1884, zodat de president en de regering samen konden vergaderen. Het waren eigenlijk twee gebouwen, de andere was het hoofdkantoor van de posterijen, dat al in 1876 was neergezet. Maar de Italiaanse architect Tamburini heeft toen in opdracht van president Julio Roca van die twee gebouwen een mooie eenheid gemaakt. Hij ontwierp de sierlijke façade met de huidige entree als centraal punt. President Sarmiento verkoos halverwege de 19de eeuw de roze kleur om een compromis te sluiten tussen de roodhemden, de Federalisten, en de withemden, de Unitarios. Het presidentieel balkon, links voor je, daar heeft bijvoorbeeld Evita Perón eind jaren veertig staan zwaaien naar honderdduizenden uitbundige Argentijnen. Een gedeelte van het presidentieel paleis kun je bezoeken. 

Precies tegenover Casa Rosada begint de belangrijkste straat van de stad: Avenida de Mayo. Daar staat aan je linkerkant El Cabildo een Spaans koloniaal gebouw waar eens de gemeenteraad zetelde, gebouwd tussen 1725 en 1765. Hier werd in mei 1810 de voorlopige regering (junta) geïnstalleerd. Toen in 1888 Avenida de Mayo werd aangelegd is er zelfs eenderde van de Cabildo aan de straatzijde gesloopt voor deze avenida! Loop ook over de binnenplaats, want het gebouw is eenvoudig en staat in schril contrast met de pompeuze overheidsgebouwen op het plein. Binnen krijg je een goed overzicht via prenten en maquettes over de geschiedenis van dit gebouw. Donderdag en vrijdag is er op de patio een ambachtsmarkt (Feria de los Artesanos).

Schuin aan de overkant staat de kathedraal Metropolitana, een neoclassicistische tempel, gebouwd in 1821 en in 1836 ingewijd. Het is een imitatie van paleis Bourbon te Parijs. Ga zeker naar binnen, want het heeft een heel mooi interieur. Met rechts in de zijkapel het graf van de bevrijder en held van Argentinië: generaal José San Martín. Hij ligt begraven in een enorme marmeren mausoleum (Napoleon zou er jaloers op zijn) en wordt bewaakt door twee granaderos. Imponerend is ook het hoofdaltaar, met de heilige Maagd Maria, helemaal in renaissancestijl en gemaakt in 1789. Kijk ook eens naar de vloer, afkomstig uit Engeland van Venetiaans mozaïek.

Aan dezelfde kant van de kathedraal tussen de straten Reconquista en 25 de Mayo zie het meest pompeuze gebouw van het plein; Banco de la Nación. Ontworpen door een van de bekendste architecten van Argentinië, Alejandro Bustillo en gebouwd tussen 19 en 1955. Als je naar binnen loopt word je al meteen geïmponeerd door de 40 m hoge hal van marmer en granito en de koepel boven je is zeker 50 m breed. Voor muntenliefhebbers is er in dit gebouw een muntenmuseum, de ingang is op de hoek van Mitre en 25 de Mayo (eerste verdieping). Museo Histórico y Numismatico is open van ma. t/m vr. van 10-15 uur.

Wandelen over de Avenida de Mayo
Vanaf Plaza de Mayo loopt een van de beroemdste straten van de stad, Avenida de Mayo. Eind 19de eeuw kwam deze avenida gereed en moest de droom verwezenlijken van de toenmalige burgermeester om van Buenos Aires, dat toen nog smalend ‘Aldea Grande’ (groot dorp) werd genoemd, een wereldstad te maken. Deze avenida, ontworpen naar het idee van de Franse stadsontwerper baron Haussmann werd aangelegd door Europese (voornamelijk Italiaanse) immigranten, en wat een ‘Franse’ avenue moest worden, werd vooral bewoond door Spanjaarden. Er kwamen brede trottoirs met Spaanse restaurants en chocolade- en churrowinkels. De gebouwen waren groot met veel uit ijzer gesmede balkons en koperen koepels op de daken.

Met deze eigen interpretatie moest het een van de ‘grand boulevards’, zoals in Parijs, van Zuid-Amerika worden. Met zijn vele bars, winkels, imposante hotels en drie grote Zarzuela theaters (een Spaanse versie op opera’s) lag hier hét culturele en sociale leven tot rond 190. Maar ook werd hier in 1913 tussen Plaza de Mayo en de Av. de Mayode eerste Zuid-Amerikaanse metrolijn aangelegd. De halte Perú op de hoek van de straat Perú is nog een origineel station uit die tijd. Met al die tegels en tochtdeuren proef je meteen de Parijse metrosfeer . Nu is Avenida de Mayo een drukke verkeersader geworden, maar doordat vele gebouwen worden gerestaureerd of opgeknapt en er enkele nieuwe grandcafés zijn bijgekomen, krijgt het zijn allure weer terug.

De wandeling over de avenida begint bij Plaza de Mayo. Kijk, én geniet vooral van de mooie façades en gebouwen. Aan je rechterhand bij het eerste blok staan al prachtige gebouwen. Bijvoorbeeld daar waar de krant La Prensa werd gemaakt op nr. 575 en gebouwd in 1902 onder leiding van een Franse architect in opdracht van een van de oudste kranten van het land, La Prensa. Nu is er het cultureel centrum van de stad (Casa de la Cultura) gehuisvest. Kijk eens omhoog naar die façade vol met ornamenten met boven de klok een bronzen vrouwenbeeld van meer dan 3000 kilo (die 's avonds mooi verlicht is)! Loop gerust even naar binnen, want het heeft een enorme hal met rechts van die prachtige ouderwetse liften, omringd door fraai afgewerkt ijzerwerk.

Op de volgende hoek begint Calle Florida, dé voetgangersstraat van Buenos Aires. Maar net ervoor heb je een gebouw in libertystijl met een beroemd café, London City. Het was het café van de bekende Argentijnse schrijver Julio Cortázar. In zijn boek Los Premios speelt een deel hier af. Nu zie je er snelle zakenmensen. Schuin naar links aan de overkant is Pasaje Roverano (nr. 560), waar vlak bij de ingang (rechts) nog de oudste kapperszaak van de stad te bezichtigen is. Kijk eens naar het interieur en de stoelen en durf jij het aan voor een behandeling?

Iets verder aan de overkant op nr. 767 zie je een van de mooiste huizen van deze straat, Palacio Vera. Gebouwd in 1910 in art-nouveaustijl door een Duitse architect met voor de ramen sierlijke balkons van ijzerwerk. En bewonder binnen de prachtige hal. Kijk ook even naar het verschil op nr. 761 en 757. Deze twee façades zijn uit de tijd van het neoclassicisme van eind 19de eeuw.
Op nr. 829 heb je café Tortoni. Het is een van de oudste en meest prestigieuze cafés (dateert al uit 1856) in de stad. Hier voel en zie je nog de glorie van weleer. Want in dit café kwamen dé schrijvers en intellectuelen uit heel de wereld. Josephine Baker, Eric Satie, Carlos Gardel speelden en zongen hier. De schilder Quinquela Martín, de filosoof Ortéga en Gasset hadden Tortoni als hun tweede huis. Met z’n marmeren tafeltjes, rood beklede stoelen en een art-nouveau-interieur straalt het nog steeds dezelfde glorie uit. Als je binnenkomt is het negende tafeltje rechts, waar de schrijver Jorge Borges zijn vaste tafel had.

Op de eerste verdieping (nr. 833) is de Academie van de Tango gevestigd, tevens Museo del Tango. Open van ma. t/m vr. van 1.30-19.30 uur. Dan steek je een van de breedste straten ter wereld over, Avenida 9 de Julio, wat op zich al een onderneming is. Want je moet wel snel lopen wil je het het in een keer kunnen halen! Doe het daarom in etappes en kijk om je heen naar al die enorme gebouwen. Verderop zal ik uitvoerig over deze avenida schrijven. Voordat je uitkomt op Plaza del Congreso, het volgende grote plein, kom je nog langs enkele belangrijke gebouwen. Allereerst aan de linkerkant hotel Castelar (nr. 1152), een hotel met een rijke historie, want in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw sliepen hier grootheden als Le Corbusier, Einstein en Stravinsky. Als je naar binnen loopt proef je nog steeds die sfeer van weleer. Vrijwel op de volgende hoek met Salta is Teatro Avenida. Gebouwd in 1908 en sindsdien het belangrijkste Zarzuela-theater in de stad. In 1979 werd het door brand verwoest, maar gelukkig weer helemaal opgeknapt en nu worden er weer elke avond grote uitvoeringen gehouden.

Schuin aan de overkant heb je café Los 36 Billares, een van de grootste en oudste biljartlokalen (uit 189) van de stad. Sinds enkele jaren gerestaureerd en tangocafé geworden, waar achterin nog volop gebiljart kan worden. Iets verder op de hoek met Talcahuano staat een mooi art-nouveau-gebouw; Hotel Chile. Gebouwd in 1907 en ontworpen door een Franse architect. Vooral het ijzerwerk van de balkons en raamkozijnen getuigen van grote klasse. Bij het volgende blok op de hoek van Uruguay staan drie interessante huizen, waar de eerste een prachtige hal heeft met veel marmer, glas in lood en een enorme trap. Gebouwd in 1911 als hotel Majestic was het een van de meest prestigieuze hotels van deze straat. Hier werden belangrijke buitenlandse gasten ondergebracht, die door de regering waren uitgenodigd. Nu is het een overheidsgebouw. Daarnaast op nr. 1333 was in de jaren dertig van de vorige eeuw de krant ‘Critica’ gehuisvest, deze had een grote naam in de krantenwereld. Ook hier moet je eens kijken naar de façade in art-decostijl, die zie je duidelijk aan het beeld op de eerste etage en helemaal boven bij het dak.

Wat verder aan de overkant, op nr. 1370, krijg je het mooiste gebouw van de avenida, Palacio Barolo. Een rijke Italiaanse textielmagnaat, Luis Barolo, liet dit gebouw rond 1922 hier neerzetten. Ga naar de overkant en bewonder de mooi afgewerkte gevel en de toren (103 m hoog). De draken en waterspuwers die je ziet, zijn uit het verhaal van Dante’s Divina Comedia. Vandaar de verdeling in Hel, Vagevuur en Paradijs. Loop daarna de galerij binnen en kijk in het midden naar boven. Of bewonder die geweldige liftdeuren met die grote wijzers die aangeven op welke verdieping de lift staat (totaal 22 verdiepingen). En al dat bewerkte granito en brons om je heen! Of neem de trap naar boven want de mooie bewerkte ijzeren trapleuningen, kroonluchters en glas-in-loodramen geven je een indruk dat je een paleistoren beklimt. Rondleidingen zijn er 3x in de week, met een schitterend uitzicht boven in de koepel (inlichtingen aan de balie bij de liften).

Als laatste voor het plein bijna op de hoek, staat het Edificio Inmobiliaria. Het is een gebouw dat niet meteen opvalt, maar als je aan de overkant staat zie je een fraaie overdekte galerij en al die mooi bewerkte raamkozijnen met op beide hoeken de torens en hun beeldhouwwerken. Het is in 1910 door een Italiaan ontworpen voor de verzekeringsmaatschappij Inmobiliaria. Kijk ook hier eens naar boven naar de fraaie koepel en de vele beelden rondom de galerijen. Av. de Mayo komt uit op een enorm plein met fonteinen en pompeuze beelden, Plaza del Congreso.

Dit plein werd ontworpen ter ere van het 100-jarige feest van de Mei-revolutie van 1810. Aan de Av. de Mayo kant staat een replica van de Denker van Rodin (uit 1907), zonder schroom wordt aan toeristen verteld dat men niet moet denken dat hier een replica staat en in Parijs het origineel! Iets verder bij de fonteinen staat het pompeuze Monumento a los Dos Congresos. Een hulde aan de twee onafhankelijkheidcongressen in 1813 en 1816. De beelden vertegenwoordigen alles wat Argentinië is, bijvoorbeeld de vrouw in het midden symboliseert de republiek, de condors het Andesgebergte, de fonteinen beneden de Atlantische Oceaan. De beelden zijn ontworpen door de Belgische beeldhouwer Jules Lagae en gebouwd in Brussel.

Aan de overkant van het plein staat het parlementsgebouw, Congreso Nacional. De Italiaanse architect heeft zich duidelijk laten inspireren door het symbool van vrijheid en democratie, het Capitol in Washington en het katholieke symbool de Sint-Pieter te Rome. Het werd in 1906 geopend. Hier zetelt de Senaat en de Tweede Kamer. Alles is van binnen in stijl, van de vestibule tot de leeskamers. Vooral Salón Azul (de blauwe kamer met de mooiste kroonluchter van het land) is zeer imposant, maar ook de bibliotheek en de zaal van Eva Perón. Er zijn door de weeks rondleidingen, ingang in Calle Rivadavia.