De Grand Canyon van Zuid-Amerika 

De Noord-Amerikaanse Grand Canyon (Arizona) en in Australië het Bungle Bungle-massief in het nationale park Purnululu zijn wereldberoemd, maar van de cañons van Talampaya zullen weinigen gehoord hebben. Toch kan het qua natuurschoon en indruk zeker concurreren met de bovengenoemde gebieden. Bij de Argentijnen wordt dit park steeds populairder. 

Het is een nationaal park van 2150 km² groot en ligt op 68  km van Villa Unión en 225  km van La Rioja. Je kunt er alleen komen met een excursie of eigen (huur)auto. Er gaat wel een bus van Villa Unión via Patquía naar La Rioja. Deze stopt bij de ingang van het park. Maar er zijn ook vanuit Villa Union excursies naar het nationale park. 

Het woord Talampaya komt van de Quechuas-indianen, wat wil zeggen: de droge rivier van de tala (dit is een plaatselijke boomsoort) en paya is rivier. Want je rijdt grotendeels door een grote droge rivierbedding, en regen valt hier nauwelijks (100 mm per jaar). 

Dit gebergte is vooral gevormd in de Trias-periode (zo’n 240 miljoen jaar geleden). Daarvoor stroomde hier volop water. De periode daarna werd gekenmerkt door droogte en vooral erosie en wind. Zij hebben dit natuurwonder gevormd. 

Kilometerslang rij je door een droge rivierbedding met meer dan 180 m hoge, steile rode bergen. Hier stroomde eens de Talampaya rivier en 3000 jaar geleden woonden er mensen tussen deze gigantische rechtopstaande bergen. Zij hadden een vernuftig communicatiesysteem bedacht, want op bepaalde plaatsen kun je met gepolijste stenen in gaten van verschillende grootte slaan. Dit gaf dan verschillende echo-effecten. Zo hadden ze een code ontwikkeld om op een snelle manier met elkaar te kunnen communiceren. De gids doet het voor en je zult zien, dat de telefoon niet sneller is. Ook bij het begin, dat La Puerta wordt genoemd, word je al op allerlei rotstekeningen gewezen uit deze periode. 

Bij de aankomsthal word je al geïmponeerd door het machtige roodgekleurde gebergte in de verte. Hier kun je uit drie tochten kiezen, want je vertrekt gezamenlijk met een minibusje en een gids. 

De meest bekende is Circuito Cañon Talampaya en duurt zo’n 2,5 uur. Daar is ook Circuito Los Cajones een tocht van zeker 4 uur (zo’n 24 km heen en terug). Wat verder op de RN 76 zijn ook twee interessante circiuts. Circuito Ciudad Perdida ook ruim 3 uur en het nieuwe circuit, Cañon Iris, ruim 3 uur.

Wat is er te zien bij CircuitoCañon Talampaya?

Het is de meeste bekende circuit, want de meeste foto's over dit park in boeken en brochures zijn hier genomen.In dit enorme rotsgebied kom je halverwege de tocht bij ‘Bosquecillo’ (het kleine bos) ofwel Jardin Botánico. Een zeer verrassende gewaarwording, want ineens zie je bij een inham tussen de steile cañons allerlei struiken en bomen. Groen! Een soort oase in een kurkdroog gebied, maar doordat hier een paar meter onder de grond water stroomt, is er een botanische tuin ontstaan! 

De algarrobo boom, of panta vind je hier, maar ook een ‘molle’boom, een soort fruitboom. Wat verder kom je bij een enorme verticale inham, Chimenea genoemd waar de gids hard hallo roept en door de echo dit woord lang en duidelijk te horen is in de vallei. 

Na de rivierbeddingroute kom je uit in een grote open vlakte waar je gigantische rotsformaties te zien krijgt. Deze hebben allemaal prachtige namen, zoals El Catedral of Los Reyes Magos (de magische koningen). Het lijken net supergrote zandkastelen, alsof je als een kabouter langs deze door mensenhanden gemaakte creaties wandelt. El Catedral lijkt op een gotische kerk en het sluitstuk op het einde van de tocht is El Cura of El Monje, de priester of de monnik. 

Talampaya werd pas halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw ‘ontdekt’ door buitenlandse toeristen. Bij de plaatselijke bevolking waren de cañons wel bekend, maar men schonk er weinig aandacht aan. Tijdens opgravingen zijn resten gevonden van een van de eerste dinosaurussen ter wereld nl. de Lagosuchus talampayensis. Deze leefde zo’n 250 miljoen jaar geleden. 

Bij de ingang is een ontvangsthal met toiletten, een confitería en een winkel. Voor de sportievelingen raad ik je een tocht met de mountainbike aan van zo’n 3 uur. Of een wandeltocht van ook ruim 3 uur! Het park is elke dag open van 8-18 uur.

Circiuto Cañon Iris in het andere deel van het park is totaal anders, zo ook Circuito Ciudad Perdida. Zeker interessant om ook te bezoeken, want qua landschap is het hier vulkanisch waardoor de rotsformaties andere (merkwaardige) vormen hebben gekregen en zeer afwisselend zijn. Ook qua kleur verschilt het met de vorige circuits. Je wandelt veel en het is adembenemend! Het is aparte gewaarwording hiet rond te lopen en dan te bedenken dat het hele gebied miljoenen jaren oud is! 

De excursie duurt een dikke 2,5 uur en Ciudad Perdido, 3,5 uur. 

Mijn advies is: ga in de ochtend of wat later in de middag naar beide circuits, die ik hierboven beschreven heb! Je zult er geen spijt van krijgen!

Vertrek je vanuit de stad La Rioja richting Talampaya over de RN 150, dan kom je na het dorpje Patquia aan je linkerhand verrassende rotsformaties tegen. Dit is het provinciale park, El Chiflón. Nog onbekend bij de toerist, maar absoluut een stop waard om te bezoeken. Je ziet de meest vreemde en verrassende rotsformaties, die door erosie in al die miljoenenjaren gevormd zijn. 'Chiflón' betekent het geluid dat gevormd wordt door de wind die (stevig)door de bergen waait.