Pampa Húmeda is redelijk heuvelachtig met veel vegetatie, omdat het er behoorlijk regent. Je ziet grote lange, uitgestrekte weidevelden maar ook veel zonnebloemen en sojaplanten. Rond de estancia’s groeien veel ombú’s, een boom die een reikwijdte heeft van zo’n 30 m. In de Guaraní indianentaal betekent dit ‘schaduw’. Daarom werden ze speciaal hiervoor geplant op deze boomloze vlaktes en zijn het nu goede schuilplaatsen voor de koeien tegen de zon. Ook de eucalyptusboom komt veel voor, een loofboom die met de Australische immigranten is meegekomen. Doordat ze zo hoog worden zijn ze een goede beschutting bij de estancia’s tegen de harde wind.

Buiten de bekende guanaco’s komen in de bosgebieden herten voor, zoals ciervo de los Pantanos en de ciervo de la Pampa (Ozotoceros bezoaricus). Dit laatste hert noemen ze een stinkend hert, want hij heeft klieren bij zijn hoeven die een geurstof afscheiden die je op verre afstand al kunt ruiken. Beide lijken veel op onze Europese herten. De Pampa Seca is vlakker en droger en het regent er niet veel. Op de droge vlaktes leeft een klein gordeldier (Chaetophractus villisus), een agressief diertje, dat gaucho’s met hun paarden veel last bezorgt. Meer naar het westen in de cañongebieden leeft de jakhalsvos, dit beest ‘verstijft’ als hij verrast wordt.

Maar de Pampa is het land van de koeien en deze zijn met de Spanjaarden rond 1740 meegekomen. Later, na de Engelse invasie in 1807, hadden rijke Engelse boeren door dat met dit grasland van de Pampa geld verdiend kon worden. Ze lieten de beste Engelse koeienrassen overkomen. Voor de melk kwam onze Friese zwartbontkoe naar Argentinië. Ze wordt ook wel ‘Vaca Holandesa’ (de Hollandse koe) genoemd.

De Atlantische kust kun je vergelijken qua landschap met onze Nederlandse en Belgische kust, veel duinen en brede stranden. Gedurende de zomermaanden (januari-maart) is dit gebied een geliefd vakantieoord voor de Argentijnen. De Pampa kun je het hele jaar door bezoeken, maar de zomers zijn vrij warm en droog en de winters mild.