De aan de Donau grenzende laagvlakte wordt ook wel de graanschuur van Bulgarije genoemd. Dat wil niet zeggen dat er uitsluitend graan verbouwd wordt. De vruchtbare lössgronden zorgen ervoor dat vrijwel alle gewassen er willen groeien. Een belangrijk gedeelte van de landbouwgronden van Bulgarije bevindt zich dan ook op de Donau Laagvlakte met naar de Zwarte Zee een uitloper ervan: het Dobrudzha plateau. Vroeger bevonden zich hier onafzienbare steppen en in sommige delen van het gebied zijn deze, naast in cultuur gebracht grasland, nog wel terug te vinden.

Het Middengebergte is over het algemeen dichtbebost. Er groeien beuken, eiken, wilde kastanjes, essen en iepen. In de hogere gedeelten vindt men ook naaldbomen. In de bossen komt nog tamelijk veel wild voor, al is er lang niet zoveel wild meer als in vroeger dagen. Er zijn nog beren, vossen, lynxen en wolven, maar ook reeën, gemzen en wilde zwijnen. De begroeiing op het hooggebergte doet veel denken aan de Alpen. Meer dan in de zuidelijke lagere bergen komt hier naaldhout voor.

Afdalend naar de Thracische Laagvlakte verandert het landschap tamelijk snel. Het gebied is bijzonder kleurrijk en in het voorjaar kan men er, behalve van de onafzienbare rozenvlaktes (waarvan u overigens weinig kleur aan zult bekennen omdat de rozen als ze nog maar net uit de knop springen al geplukt worden), genieten van tientallen geuren en kleuren veroorzaakt door lavendel, papaver, salvia en mint. De wilde appel- en perenbomen komen vooral voor in de dalen van het gebied ten noorden van de plaats Plovdiv.