Suiker was lang een lucratief maar ook een kwetsbaar product. Als de prijzen op de wereldmarkt zakten bleef de schatkist leeg. Na de onafhankelijkheid (93% van de export was toen suiker) werd het tijd voor diversificatie van de economie. Mauritius ontwikkelde zich in rap tempo van suikerproducent tot geïndustrialiseerde natie, een van de weinige economische successen in Afrika.

Suiker bleef belangrijk maar daarnaast droegen nieuwe pijlers de economie: toerisme, textiel en landbouw (anders dan suikerriet). Vooral de textielindustrie was enige tijd ‘booming’ en bracht veel werkgelegenheid met zich mee, in het bijzonder voor vrouwen. Na een inzinking in de jaren zeventig en tachtig is de textielindustrie opnieuw bloeiende.

Mauritius is een van de grootste exporteurs van textiel in de wereld. Miljoenen overhemden, pullovers, pantalons, jeans en de betere T-shirts gaan jaarlijks de grens over naar winkelketens in Europa (Next, Gap, Marks & Spencer) en designerlabels Calvin Klein, Lacoste en Hugo Boss. Om zich te onderscheiden van andere textielproducerende landen legt Mauritius zich toe op kwaliteit en duurzaamheid. Textielfabrieken, grote milieuvervuilers, zijn of worden uitgerust met zonnepanelen en windturbines. Afvalwater wordt gezuiverd en luchtvervuiling zoveel mogelijk teruggebracht.