Toen de stad in 1839 bij Kroatië kwam, werd industrialisatie een soort toverwoord. Scheepswerven en fabrieken schoten als paddenstoelen uit de grond, Bakar werd belangrijk als havenplaats met een eigen zeevaartschool. De bevolking ging zich meer en meer toeleggen op de vangst van tonijn.

Na de Tweede Wereldoorlog moest Bakar wedijveren met Rijeka en verloor. De werkloosheid liep op tot de hoogste van het land. Men ging zich toeleggen op het toerisme en toen dat leek te gaan lukken gooide men van regeringswege min of meer roet in het eten. Nieuwe economische injecties, zoals de aanleg van een olieraffinaderij en hoogovens moesten tot meer welvaart voor de stad en de wijde omgeving leiden. Het resultaat was dat het milieu de grootste verliezer dreigde te worden, residuen werden ongefilterd de lucht in geblazen of op zee geloosd. De zware industrie werd stilgelegd en nog slechts een koeltoren herinnert aan een reeks van verkeerde beslissingen.

In het stedelijk museum van Bakar kunt u kennisnemen van de droeve geschiedenis van de plaats. Niettemin zijn het kasteel van de Frankopans uit 1530 en de Sv. Andrijakerk met zijn vele kunstschatten een bezoek waard. De kerk werd in 1853 voltooid nadat een aardbeving in 1750 de oorspronkelijke kerk totaal verwoestte.