De burcht werd in de 12e eeuw gebouwd onder leiding van de Franse graaf Joscelin de Courtenay, maar werd in 1187 verwoest door de oprukkende troepen van sultan Saladin. Hij wist eigenlijk niet goed wat hij met de afgelegen burcht moest beginnen en dus besloot hij het kasteel te verkopen aan de Duitse Teutoonse ridderorde van Maria. Zij plaatsten hun archieven in het kasteel en versterkten het aanzienlijk. Daarom slaagde het leger van de mammelukken er in 1266 niet in om het kasteel te veroveren. Vijf jaar later waagden zij een nieuwe poging die maar moeizaam tot het gewenste resultaat leidde. Pas nadat de Duitse ridders een vrije aftocht was beloofd met medeneming van hun archieven konden de mammelukken het kasteel innemen. Zij verlieten echter snel de zeer perifeer gelegen burcht en in een mum van tijd nam het struikgewas bezit van de plaats.

In 1926 bezocht een archeologisch team van het Metropolitan Museum New York de kruisvaardersburcht. Tot hun verbazing bleek het kasteel nog in goede staat te verkeren; door zijn eenzame ligging had niemand de behoefte gehad om de ruïnes als steengroeve te gebruiken, zoals met zoveel andere kruisvaardersburchten was gebeurd. Vooral de hoofdpoort van het kasteel staat nog fier overeind. Vanaf de kasteeltoren heeft u een prachtig uitzicht op de omliggende beboste heuvels. Buiten de kasteelmuren kunt u de resten vinden van de watermolen van de Duitse ridders.