Het Oslo-Bymuseum, dat tweehonderd meter van het beeldenpark verwijderd ligt, gaat in op de geschiedenis en achtergronden van Oslo. De balzaal uit 1790 en de grote collectie historische schilderijen behoren tot de bezienswaardigheden.

Beeldhouwer Gustav Vigeland (18969-1943) stamde uit een boerengeslacht in Zuid-Noorwegen, zijn diep religieuze vader was timmerman. Hij studeerde in Kopenhagen en raakte onder de indruk van Rodins werk in Parijs in 1893. De beeldhouwer sloot in 1921 een overeenkomst met de gemeente Oslo, waarbij hij al zijn werken aan de stad schonk. Oslo bouwde zijn atelier bij het park en 1924 nam de kunstenaar zijn intrek in het neoclassistische gebouw, sinds 1947 het Vigeland Museum.

Tot aan zijn dood in 1943 werkte Vigeland aan de beelden en kunstwerken in het Vigelandsparken, pas in 1950 was het gigantische project af. 212 beelden van brons en graniet sieren het park, waarvan Vigeland ook de indeling in een kruisvorm ontwierp. Via de smeedijzeren en granieten hoofdingang aan de Kirkeveien betreedt men het park. Op de honderd meter lange brug staan 58 bronzen figuren, die de menselijke relaties uitbeelden. De bronzen fontein – die oorspronkelijk voor het parlementsgebouw had moeten komen – staat in een geometrisch labyrint van zwarte en witte granietstenen.

Op het hoogste punt in het Vigelandspark staat de 17 meter hoge monoliet, waarin 121 menselijke figuren kronkelen. De monoliet is uit één stuk graniet gemaakt! Om de monoliet heen staan indrukwekkende menselijke granieten beeldengroepen. Het levenswiel (livshjulet), dat verder westelijk in het park staat, symboliseert Vigelands centrale thema: de vergankelijke levensweg van geboorte tot de dood met de hoop op onvergankelijkheid. Meer dan veertig jaar werkte Vigeland aan zijn levenswerk.

Aangrenzend aan het Vigelandsparken ligt aan de Halvdan Svartes Gate in Oslo het Vigeland Museum, waar de woonomgeving, het atelier, veel studiemateriaal en ander werk van de kunstenaar te zien zijn.