Sandanski gaat er prat op jaarlijks meer dan 2450 uren zon te kunnen bieden, dat de lente er duurt vanaf begin april en de herfst pas diep in december eindigt, dat de temperatuur er nooit onder het vriespunt daalt en dat de gemiddelde luchtvochtigheid slechts 66% is. Sandanski is echter vooral een kuuroord en elk hotel heeft een medische staf in dienst die u helpt bij uw pogingen om van allerlei kwalen af te komen, daarbij gebruikmakend van de heetwater- en mineraalbronnen die van onder de stad opborrelen. Hotels maken er ook gebruik van voor hun zwembaden en op veel plaatsen ziet u dan ook het warme water, dat een temperatuur tussen 42 en 81° Celsius kan hebben, in de baden stromen. Op sommige plaatsen komt het van een diepte van meer dan 1000 meter.

De stad werd gesticht door de Thraciërs en het is hoogstwaarschijnlijk de geboorteplaats van Spartacus, de sterke man achter de Slavenopstand tegen de Romeinen. Spartacus behoorde tot een Thracisch volk, de Medi, dat door de Romeinen gevangengenomen werd en op transport werd gesteld naar Sicilië, alwaar de opstand uitbrak. U kunt zijn beeld niet missen, het staat bij de ingang tot de stad als u gebruikmaakt van de hoofdweg in de richting van Griekenland. Sandanski zelf is geen stad om uitgebreid te bezichtigen al heeft het een uiterst plezierige voetgangerszone.

Tot 1949 was de naam van de stad Sveti Vrach wat terugziet op de geneeskrachtige bronnen, het betekent zoveel als ‘heilige genezer’. Ook hier speelt de geschiedenis van Macedonië een rol van betekenis, Yane Sandanski, de naamgever van de stad, was een Macedonische vrijheidsstrijder uit de 19e eeuw. U moet daarbij bedenken dat Bulgarije en Macedonië veel geschiedkundige feiten gemeen hebben. In deze omgeving komt dat zeer nadrukkelijk tot uiting.

Kovachevitsa 

Vanuit Sandanski kunnen vele trips gemaakt worden in de attractieve omgeving ervan. Duizenden mensen kiezen jaarlijks de plaats als uitgangspunt voor hun vakantie, ook als ze geen kwalen hebben die behandeling behoeven. Te denken valt bijvoorbeeld aan een bezoek aan het dorpje Kovachevitsa met z’n nauwelijks 50 inwoners. De tijd staat er al heel lang stil en algemeen wordt het beschouwd als een uniek stukje Bulgaarse architectuur.