Meer over de tradities van Teguises kom je te weten in Casa del Timple, het culturele centrum van de stad. 

Tot 1852 was Teguise de hoofdstad van Lanzarote. De inwoners van nu zijn trots op hun rijke culturele tradities. Stiekem beschouwen ze ‘La Villa’ zoals ze de stad nog steeds noemen als belangrijkste van het eiland. De gemeente Teguise is de grootste van Lanzarote en omvat ook Costa Teguise aan de oostkust en Famara aan de noordwestkust.

Beschermd stadsgezicht

Teguise wordt vooral bezocht tijdens de drukke zondagsmarkt maar eigenlijk zou je er juist (ook) eens op een andere dag moeten gaan kijken. De historische uitstraling van de stad (het hele centrum valt onder monumentenzorg) maken het tot een van de interessantste plaatsen om te bezoeken. Het is er heel sfeervol, een aangename plek om doorheen te slenteren, langs pleinen met koloniale architectuur en smalle straten met woningen uit de 17e en 18e eeuw. Deze zijn vaak gerestaureerd en hebben versierde houten balkonnetjes, witgekalkte muren en groene luiken. Door de openstaande deuren wordt je een blik gegund op binnenpleintjes met planten en fonteinen.

Op doordeweekse dagen kun je ook op je gemak rondkijken in de smaakvolle souvenirwinkels, zonder dat er mensenmassa’s voor je voeten lopen. Hotels zijn er niet of nauwelijks maar aan terrassen en een paar goede traditionele restaurants en wijnbars ontbreekt het niet. Deze zijn vaak gevestigd in eeuwenoude gerestaureerde panden. Bezoek deze restaurants bij voorkeur in de avond, dan zijn ze een stuk sfeervoller dan overdag.

Geschiedenis van Teguise: bloed in de straten

Teguise bestond waarschijnlijk al lang voordat ontdekkingsreiziger Jean de Bethencourt voet op Lanzarote zette. Na de verovering van Lanzarote door de Spanjaarden werd de stad ‘Villa Real’ genoemd, koninklijke stad. Neef Maciot en opvolger van De Bethencourt huwde de dochter van de laatste Guangenkoning, Teguise. Hij hernoemde de stad naar haar en maakte er in 1418 de hoofdstad van.

Tussen de 16e en 18e eeuw een bloeiend koloniaal centrum waar de Spaanse adel zich thuis voelde. Het was tevens de bisschoppelijke zetel. De stad lag hoog en was daardoor beter verdedigbaar dan de kustplaatsen. Reuze handig in een tijd dat aanvallen van piraten en slavenronselaars aan de orde van de dag waren. De verdediging bleek niet altijd sterk genoeg: in 1618 werd Teguise geplunderd door een leger van vijfduizend Algerijnse boekaniers waarbij honderden mannen, vrouwen en kinderen het leven lieten of werden afgevoerd. De stad brandde en er vloeide letterlijk bloed door de straten. Het smalle straatje ‘Callejon de la Sangre’ (Bloedsteeg) of kortweg ‘Sangre’ achter de kerk herinnert aan deze periode.

Heden ten dage wordt Teguise nog uitsluitend op zondagen bestormd. Dan stromen eilandbewoners en toeristen massaal toe voor de grote straatmarkt. Bloed stroomt daarbij nog maar zelden.

Historische panden van Teguise

De grote San Miguél-kerk op het Plaza de la Constitución (ook Plaza de San Miguél genoemd) domineert het centrum van Teguise. De officiële naam van deze kerk is overigens Iglesia Nuestra Señora de Guadeloupe. De kerk had in het verleden nogal eens te kampen met branden (in 1909 zijn daarbij de gemeentearchieven vernietigd) maar werd steeds weer opgeknapt. Het interieur van de kerk (gesloten op zondag!) heeft een Canarische stijlmix met opvallende contrasten tussen de donkere pilaren van vulkanisch steen en de witte muren, en bevat middeleeuwse kunstwerken. Let ook eens op de indrukwekkende deur aan de zuidkant.

Achter de kerk ligt het Mareta-park waar op zondag veel marktkraampjes staan. Op het schaduwrijke plein bij de kerk staan een fontein en twee stenen leeuwen. Aan hetzelfde plein, tegenover de kerk, staat het Palacio Spínola (18e eeuw), een gerestaureerd herenhuis in Andalusische en Moorse stijl. Het was eigendom van een adellijke Spaanse familie en daarna vele jaren de officiële residentie van de gouverneur. Intussen is het paleisje gerestaureerd en voor publiek geopend. Aan de hand van een allegaartje aan meubels en dergelijke is er te zien hoe de rijkere stadsbewoners vroeger leefden. Op de patio staat een mooi voorbeeld van een poreuze stenen waterbak waarin water gezuiverd werd. Geopend: 9/10-15/16 uur, in het weekend 9.30/10-14/15 uur.

Er zijn nog enkele andere historische gebouwen in Teguise waaronder twee kloosterkerken. Beide hebben een interessant interieur met mudejar-stijlelementen. Het Convento de San Francisco in de zuidoosthoek van de stad werd in de 16e eeuw gebouwd door Franciscaner missionarissen. Van het klooster hield alleen de kerk stand waarin vroeger de rijke burgers begraven werden. Nu is er een religieus museumpje in ondergebracht. Ook de dominicanen hadden hun eigen domein: het Convento de Santo Domingo, waarschijnlijk gebouwd in 1726. De abdij doet dienst als cultureel centrum met internationale exposities. Een paar altaarstukken hebben de tand des tijds doorstaan en zijn ook te bewonderen. Beide convento’s zijn soms voor publiek geopend maar hebben geen vaste openingstijden.

Teguise herbergt ook het oudste niet-militaire gebouw van Lanzarote dat nog bestaat: het Palacio de Marques uit 1455. Bijna drie eeuwen lang was dit het bescheiden hoofdkwartier van de eilandsregering waar de bevolking in turbulente tijden samenschoolde bij piratenaanvallen. Naar verluidt liep er een geheime gang naar buiten vanwaar de stadsbewoners konden vluchten naar het Castillo de Santa Bárbara op de Guanapay-vulkaan. Na een jaren durende restauratie huist er nu een tapasbar en bodega in het pand (Patio del Vino, Calle M. de Herrera 9). Bekijk de schitterende patio die middenin de bodega ligt.